Μάνος Λουκάκης
Του ξύλου και του μάρμαρου
Μελετώ με τον ήλιο πως καμαρώνουν το πρωί
Οι πέτρες το μπόι τους,
Πως θαυμάζουν στο φως τους τοίχους οι κήποι,
Κι έτσι, σιγά σιγά,
Με το αλφάδι που μας άφησαν
Για τις γιορτές οι ξένοι
Μαθαίνω να ισιώνω τα όνειρά σου
Πριν μου κακοσυνέψουν. Πριν
Ανοίξουν οι μαστόροι τετράδια
Και πουν δημόσια τις αλήθειες. Πάντα ξεχνώ,
Μόλις ξυπνώ,
Κοιτάζω τα πουλιά στο μπαλκόνι,
Διαβάζω γράμματα κι αριθμούς στα σύννεφα
Και τα λούκια που σκαρώνει το δάκρυ σου
Με τον καιρό
Στα ξύλα και τα μάρμαρα. Πάντα ξεχνώ.
Προσέχω μην τρυπώσει η σκιά σου
Στην πέτρα
Και ξεχνάω αφεσπέρας τους πανσέδες
Απότιστους.
Μάνος Λουκάκης Σαν τη Μαρία το πρωί, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1998
Του ξύλου και του μάρμαρου
Μελετώ με τον ήλιο πως καμαρώνουν το πρωί
Οι πέτρες το μπόι τους,
Πως θαυμάζουν στο φως τους τοίχους οι κήποι,
Κι έτσι, σιγά σιγά,
Με το αλφάδι που μας άφησαν
Για τις γιορτές οι ξένοι
Μαθαίνω να ισιώνω τα όνειρά σου
Πριν μου κακοσυνέψουν. Πριν
Ανοίξουν οι μαστόροι τετράδια
Και πουν δημόσια τις αλήθειες. Πάντα ξεχνώ,
Μόλις ξυπνώ,
Κοιτάζω τα πουλιά στο μπαλκόνι,
Διαβάζω γράμματα κι αριθμούς στα σύννεφα
Και τα λούκια που σκαρώνει το δάκρυ σου
Με τον καιρό
Στα ξύλα και τα μάρμαρα. Πάντα ξεχνώ.
Προσέχω μην τρυπώσει η σκιά σου
Στην πέτρα
Και ξεχνάω αφεσπέρας τους πανσέδες
Απότιστους.
Μάνος Λουκάκης Σαν τη Μαρία το πρωί, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1998
πίνακας του Σωτήρη Σόρογκα
![]() |
Πέτρα με κόκκινο πανί Ακρυλικό, κάρβουνο και μελάνι σε μουσαμά 50x50 εκ. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου