Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Ναι στον διάλογο των "58"…


…ζητούν μέλη και στελέχη της ΔΗΜΑΡ από την ηγεσία τους, με το πιο κάτω κείμενο το οποίο με υπογραφές θα κατατεθεί στην σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος το προσεχές Σαββατοκύριακο.




Η Δημοκρατική Αριστερά να πει ΝΑΙ στον διάλογο

Η δημιουργία του τρίτου πόλου αποτελεί εξ αρχής για τη Δημοκρατική Αριστερά βασική στρατηγική επιλογή, στην οποία εμμένει σταθερά, ανεξάρτητα από συγκυριακούς συσχετισμούς δυνάμεων.

Σε μια εποχή πρωτόγνωρης αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, αλλά και ισοπεδωτικής απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και συλλήβδην του πολιτικού προσωπικού (με συνέπεια την επικίνδυνη για τη δημοκρατία αναβίωση της φασιστικής ακροδεξιάς), η ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, της κεντροαριστεράς —αλήθεια, πόση σημασία έχει η ταμπέλα;— δεν μπορεί να γίνει με όρους του χθες· δεν μπορεί να γίνει με αρνήσεις και ετεροπροσδιορισμούς, με ηγεμονισμούς ή με βραχυπρόθεσμους τακτικούς υπολογισμούς.

Η έκκληση / πρόσκληση των 58 για την έναρξη διαλόγου των ευρύτερων δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού εντάσσεται στη στρατηγική επιδίωξη του κόμματός μας για την ανασυγκρότηση του χώρου. Η a priori απόρριψη αυτού του διαλόγου έρχεται σε αντίφαση με τις βασικές επιλογές της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και με τον ίδιο τον χαρακτήρα μιας μη φοβικής αριστεράς, μιας αριστεράς τής ανανέωσης, του διαλόγου, της συμμετοχής.

Ζητάμε από το κόμμα μας, τη Δημοκρατική Αριστερά, με δεδομένη σε κάθε περίπτωση την πολιτική και οργανωτική της αυτονομία, υπηρετώντας ακριβώς τη δική της στρατηγική του τρίτου πόλου, να ανταποκριθεί καλόπιστα και με ανοιχτό πνεύμα στην πρόσκληση σε διάλογο για την ανασυγκρότηση του χώρου, με στόχο την υπέρβαση του νέου δικομματισμού αλλά και τον απεγκλωβισμό από το στείρο δίλημμα μνημόνιο / αντιμνημόνιο χωρίς δεσμεύσεις και προαπαιτούμενα, χωρίς εκ των προτέρων αποκλεισμούς, να συνεισφέρει τις προτάσεις της, το πρόγραμμά της, το πολύτιμο παράδειγμα συνεργασίας· να προτείνει, πιστή στις προγραμματικές της αρχές, την πλατφόρμα που θα αντικαταστήσει τις ασκούμενες πολιτικές· να συνδιαμορφώσει μια στρατηγική για την ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας, σε μια εποχή ιδιαίτερα κρίσιμη για την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης· να χαράξει αυτόνομα τη στρατηγική των συνεργασιών της με βάση την αποδοχή ή όχι των θέσεών της, αφού πρώτα τις θέσει σε γόνιμη συζήτηση· να συμβάλει θετικά και καίρια στη διαμόρφωση ενός σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης· να ανοιχτεί, να ακούσει και να ακουστεί.

Τα μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς που θέλουν να συνυπογράψουν το κείμενο μπορούν να στείλουν το όνομά τους και τη νομαρχιακή στην οποία ανήκουν στο: ypografesdimar@gmail.com


ΥΓ. Συμπληρώνουμε τις υπογραφές μελών και στελεχών της ΔΗΜΑΡ, όπως δημοσιεύτηκαν σήμερα. 


Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Η Τρίτη των ποιητών...

Άρης Αλεξάνδρου



ΕΙΣΗΓΗΣΗ

à la manière de Jdanov


και κατά συνέπεια η ποίηση

είναι μια υπόθεση αντικοινωνική.

Πιστεύει σε λέξεις και ιδεογράμματα

και δε βλέπει λόγου χάρη

πως άλλο ένα δέντρο να ξαπλωθείς στον ίσκιο του

κι άλλο το ίδιο δέντρο να πάρεις την ξυλεία του.

Το πράγμα είναι σοβαρό: Κάτω από τα σχήματα (δήθεν ποιητικά)

κρύβεται το μαχαίρι που μας χτυπάει πισώπλατα.

Εξομοιώνοντας τα πάντα

παραβλέποντας συνθήκες χρόνο τόπο

οι στιχοπλόκοι καταντούν να υποστηρίζουν

πως τα κόκκαλα κ’ οι φλέβες

βαραίνουνε το ίδιο στη ζωή του κάθε ανθρώπου

επιμένουν να πιστεύουν πως μια πληγή κακοφορμίζει

με την ίδιαν ακριβώς αιτιοκρατία

κι όταν την άνοιξαν οι σφαίρες

των αγροτών του Κόκκινου Στρατού

που χτύπησαν τους εργάτες διαδηλωτές του Βερολίνου

κι όταν την άνοιξαν τα βόλια

των εργατών της Deutsche Wehrmacht

τότε που τα δέχτηκαν στους δρόμους της Αθήνας οι γεωπόνοι σπουδαστές.

Ο ποιητής, ξεκομμένος απ’ τους πόθους του λαού

καταντάει τελικά να μην πασχίζει γι’ άλλο

παρά μονάχα πώς θα πει την προσωπική του αλήθεια

καταντάει να λέει τις σφαίρες σφαίρες

και τους πληγωμένους πληγωμένους

κι όλο το πρόβλημά του στενεύει μες στα όρια

μιας αναζήτησης σωστού λεξιλογίου

έτσι που με κάθε θυσία

αδιάφορος για όλα

ακόμα και την πάλη των τάξεων

να φτάσει τελικά να καυχηθεί

πως ναι, αυτό πάσχιζα να πω

όπως βλέπει ένα σώμα στερεό και σκέφτεται

“Τούτο δω ίσως νάναι κείνο που γυρεύω”

το παίρνει στο χέρι το ζυγιάζει και σκέφτεται

“Με τούτο δω, ίσως μπορέσω να καρφώσω μια πρόκα πίσω απ’ την πόρτα μου”

στεριώνει την πρόκα κρεμάει το σακάκι του και λέει

“Ναι, αυτό είταν που γύρευα.

Από δω και μπρος

τ` ονομάζω

σφυρί”.

Η ποίηση λοιπόν είναι μια υπόθεση αντικοινωνική.

Το κόμμα οι οργανώσεις κυρίως η αγκιτπρόπ

έχουν καθήκον να





Το πρώτο ποίημα της συλλογής «Ευθύτης οδών» (1959), που μετά δημοσιεύτηκε και στη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1941-1974
​ εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, Αθήνα 1991. ​ Στη συγκεντρωτική έκδοση υπάρχει στο τέλος η εξής σημείωση του ποιητή για το ποίημα αυτό: «Είναι γνωστή η κατ’ εισήγησιν του Ζντάνοβ απόφαση της Κ.Ε. του Κ.Κ.Σ.Ε. (μπ.), που είχε σαν συνέπεια, μεταξύ των άλλων, να καταδικαστεί σε πολύχρονη σιωπή η Άννα Αχμάτοβα».




Εδώ από το
ΠΟΙΗΤΕΣ ΣΤΗ ΣΚΙΑ, επιμέλεια Γιώργος ΜΠΛΑΝΑΣ, εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2012



Στην εκδήλωση για τον Άρη Αλεξάνδρου μίλησε μεταξύ άλλων και ο ποιητής Δημήτρης Αθηνάκης. Αξίζει να τον διαβάσουμε.


ΑΛΕΞΗΣ ΑΚΡΙΘΑΚΗΣ: ΒΑΛΙΤΣΑ 1972 [ΣΙΔΕΡΟ 0,30 x 0,28cm]



Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Ο κεντροαριστερός πόλος δεν θα είναι “κλοτσοσκούφι” ---του Νίκου Μουζέλη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Δημήτρη Κουκλουμπέρη

• Κεντροαριστερά χωρίς την Αριστερά, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ, νοείται;

Και βεβαίως νοείται. Αν η Κεντροαριστερά έχει διαφορετική θέση από την Αριστερά ως προς τα αίτια της κρίσης και ως προς τα μέσα υπέρβασης – και αν αυτή η βασική διαφορά δεν φαίνεται να γεφυρώνεται, τότε στα δημοκρατικά πολιτεύματα δημιουργούνται διαφορετικά κόμματα. Είναι μόνο σε αυταρχικά καθεστώτα που το μεγαλύτερο κόμμα «τρώει το μικρότερο» ή προσπαθεί με μη νόμιμα μέσα να το εξαφανίσει. Οσο για το πιο θεωρητικό πρόβλημα του τι σημαίνει Αριστερά και τι Κεντροαριστερά ή ποια είναι η διαφορά μεταξύ Κεντροαριστεράς και Σοσιαλδημοκρατίας, αυτό είναι ένα πρόβλημα με το οποίο δεν είναι δυνατόν να ασχοληθώ εδώ.

• Ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς με το ένα τμήμα της, το ΠΑΣΟΚ, να συμμετέχει σε κυβέρνηση με τη συντηρητική παράταξη, μπορεί να γίνει;

Η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς πρέπει να ξεκινήσει όχι τόσο από τα κόμματα όσο από την κοινωνία των πολιτών και από όλους που, είτε είναι ενταγμένοι σε κινήσεις είτε όχι, πιστεύουν πως ένας σοσιαλδημοκρατικός/κεντροαριστερός χώρος μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει το δημοκρατικό σύστημα πιο σταθερό, καθώς και πιο ικανό να αμβλύνει τη σημερινή πόλωση και να καταπολεμήσει πιο αποτελεσματικά την άνοδο της νεοναζιστικής Δεξιάς.


Η φυγή και η φωνή ---του Αρίστου Δοξιάδη

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 16 Ιουνίου 2013

Μια μεγάλη παθογένεια της κοινωνίας της Μεταπολίτευσης ήταν ότι διαλέγαμε ιδιωτικές λύσεις, ενώ πληρώναμε και για τις δημόσιες. Η ελίτ έστελνε τα παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, και η πλειονότητα των μεσαίων στρωμάτων, που δεν μπορούσε να πληρώσει τέτοια ποσά, τα έστελνε σε φροντιστήρια. Η ελίτ έμπαινε στα ιδιωτικά νοσοκομεία, και τα μεσοστρώματα έδιναν «φακελάκι» στα δημόσια, γιατί δεν άντεχαν την αναμονή και την αδιαφορία. Αυτά συνέβαιναν, ενώ τα ποσά που πλήρωνε το κράτος για παιδεία και υγεία ήταν συγκρίσιμα με των ευρωπαϊκών χωρών που έχουν καλά δημόσια συστήματα. Οι διαμαρτυρίες για την κατάσταση αυτή ήταν υποτονικές, και επομένως, οι πολιτικοί δεν ένιωθαν την πίεση να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν υπήρχε κανένα κίνητρο για βελτίωση σε μεγάλα τμήματα του Δημοσίου και καμιά κύρωση για την κακή ποιότητα των υπηρεσιών.

Τέτοιες καταστάσεις είχε περιγράψει ο A.O. Hirschman στο βιβλίο «Φυγή, φωνή και αφοσίωση» ( η ελληνική μετάφραση εδώ ). Οι χρήστες κάθε υπηρεσίας έχουν, σχηματικά, δύο τρόπους να αντιδράσουν όταν οι υπηρεσίες ενός οργανισμού δεν τους ικανοποιούν: είτε να φύγουν και να βρουν άλλον πάροχο (φυγή) είτε να διαμαρτυρηθούν και να ενεργήσουν ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση (φωνή). Οταν οι χρήστες επιλέγουν τη φυγή, κι εφόσον η διοίκηση του οργανισμού ζημιώνεται από αυτήν, τότε πιθανότατα θα επιδιώξει να τους πείσει να επανέλθουν, βελτιώνοντας την ποιότητα των υπηρεσιών. Αυτό ισχύει συνήθως (όχι πάντα) στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, όταν λειτουργεί ο ανταγωνισμός. Η φυγή γίνεται ερέθισμα για να αντιστραφεί η παρακμή, αν βέβαια υπάρχουν ο χρόνος, οι πόροι και οι ικανότητες για βελτιώσεις.


ΒΗΜΑ: Κάποιοι θέλουν ένα μικρό, ελεγχόμενο μαγαζί

H συμμετοχή κεντρικών στελεχών της ΔΗΜΑΡ στους 58 και κυρίως στη Συντονιστική Γραμματεία τους διαμορφώνει συνθήκες σχίσματος. Ο γραμματέας του κόμματος κ. Σπ. Λυκούδης έχει καταστήσει σαφή τη διαφωνία του με τον κ. Φ. Κουβέλη σε δύο καίρια ζητήματα: την έξοδο της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση συνεργασίας και την αρνητική στάση του απέναντι στον διάλογο για την ανασύνταξη του χώρου. Παράλληλα διαφωνεί επειδή θεωρεί ότι αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση με τη συμμετοχή των κκ. Στ. Λιβαδά και Γερ. Γεωργάτου στη Συντονιστική Γραμματεία των 58 αλλά και με τη συλλογή υπογραφών που επιχειρεί ένα κομμάτι της ΔΗΜΑΡ τασσόμενο υπέρ του διαλόγου. Ο εσωτερικός διάλογος που θα ανοίξει από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής την ερχόμενη Κυριακή μέχρι το Συνέδριο του κόμματος στις 13-15 Νοεμβρίου απελευθερώνει τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ να μιλήσουν ανοιχτά χωρίς να εμποδίζονται από ρόλους και θέσεις. Ο κ. Κουβέλης, πάντως, την Πέμπτη από την Αχαΐα επέμεινε στη δική του πρόταση για τον χώρα του δημοκρατικού, σοσιαλισμού και τόνισε άτι δεν μπορεί να συγχέεται η ευρύτητα του χώρου με την απουσία στίγματος. «Ο Φώτης Κουβέλης έχει διακηρύξει ότι στρατηγικός στόχος της ΔΗΜΑΡ είναι η ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού», επισημαίνει ο βουλευτής Β' Αθήνας κ. Γρ. Ψαριανός. «Κάποιοι όμως στην ηγετική ομάδα του κόμματος, και δεν αναφέρομαι στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, θέλουν ένα μικρό, ελεγχόμενο μαγαζί. Η πλειοψηφία της ΔΗΜΑΡ δεν ενδιαφέρεται για αυτό το μικρό μαγαζί. Πώς μπορείς να λες όχι στο ΠαΣοΚ του Βενιζέλου αλλά ναι στον Αοβέρδο, τον Καστανίδη, τον Αμοιρίδη; Είναι άκομψο να θέτεις όρους στο συμμαχικό σχήμα για τους εκπροσώπους άλλων χώρων. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει το σύστημα ΠαΣοΚ αλλά ο κόσμος που δεν συμμετείχε στο φαγοπότι, αυτοί που αναζήτησαν πολιτικό άσυλο στον ΣΥΡΙΖΑ. Η υπόθεση της Κεντροαριστεράς πρέπει να προχωρήσει επειδή η χώρα χρειάζεται μια κυβερνώσα προοδευτική συμμαχία. Η ΔΗΜΑΡ θα συμμετάσχει στον διάλογο ή δεν θα υπάρχει», τονίζει.

Γιατί λέω "ναι" στην πρωτοβουλία

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ από ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ:

Γιατί λέω "ναι" στην πρωτοβουλία
Η κίνηση πρωτοβουλία των 58 εκδηλώνεται σε μια κρίσιμη για τον τόπο και το πολιτικό σύστημα συγκυρία. Και δεν μπορεί να μιλά για υπεύθυνη στάση απέναντι στους πολίτες και τη χώρα, όποιος αρνείται να προσέλθει στο διάλογο. Η τακτική ο καθένας με τον πόλο του , το μόνο που κάνει είναι να διευκολύνει την πόλωση και την κυριαρχία του δεξιού συντηρητισμού της Ν.Δ. και του αριστερού λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε ως τρίτη καταγραφόμενη δύναμη τη Χρυσή Αυγή, το σκηνικό σε περίπτωση εκλογών είναι ζοφερό και αδιέξοδο. Χρειάζεται λοιπόν μια ανατροπή, μια μετατόπιση του πολιτικού κέντρου βάρους για να βγούμε από την κρίση χωρίς περαιτέρω απώλειες. Να διαμορφώσουμε μια πειστική για τους πολίτες ορθολογική και ρεαλιστική προγραμματική δυναμική, έναν πολυκεντρικό πολιτικό φορέα των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, με κοινό όμως τόπο την απόφαση όσων συμμετέχουν να κάνουν την τομή με τις στρεβλώσεις του παρελθόντος, για μια Ελλάδα πραγματικά ευρωπαϊκή θεσμικά και πολιτικά.

Η διαφοροποίηση του Σπύρου Λυκούδη ---Του Κωνσταντίνου Ζούλα

«Τι θα κάνει ο Σπύρος»; Το ερώτημα αυτό που αφορά τον γραμματέα της ΔΗΜΑΡ κ. Σπ. Λυκούδη, ακούγεται σε κάθε συζήτηση των στελεχών της Αγ. Κωνσταντίνου. Οχι τυχαία. Η δημόσια διαφοροποίηση του κ. Λυκούδη με την επιλογή Κουβέλη να αποχωρήσει από την κυβέρνηση ήταν η απαρχή της δύσκολης συγκατοίκησής τους. Εκτοτε ο γραμματέας δεν διστάζει -έστω διπλωματικά- να επισημαίνει κάθε λάθος του «φίλου ζωής», όπως αποκαλεί τον κ. Κουβέλη. Μόνον την τελευταία εβδομάδα χαρακτήρισε «θετική και πολύ ενδιαφέρουσα» την πρωτοβουλία των 58 για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς, αλλά και «βεβιασμένη» την απόρριψή της.

Η αναφορά στον κ. Λυκούδη δεν γίνεται άνευ λόγου. Ο γραμματέας της ΔΗΜΑΡ δεν είναι μόνον ένα πρόσωπο που χαίρει σεβασμού εντός του κόμματός του. Απο τις εκλογές και μετέπειτα έχει διευρύνει το ακροατήριό του, ενώ λόγω του κύρους του, της συνεπούς πολιτικής πορείας του και της μετριοπάθειάς του, θα έλεγε κανείς πως θεωρείται ο φυσικός διάδοχος του κ. Κουβέλη.

Ο κ. Λυκούδης διαμηνύει τις τελευταίες ώρες ότι αν η ΔΗΜΑΡ συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ στην σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα υποβρύχια θα διαπράξει άλλο ένα σφάλμα, ίσως το μοιραίο για τη μελλοντική πορεία της, καθώς θα δικαιώσει εμπράκτως όσους ήδη αποκαλούν τον κ. Κουβέλη «λάιτ εκδοχή του Τσίπρα». Εξ ου και το ερώτημα «τι θα κάνει ο Σπύρος» δεν απασχολεί μόνον την Αγ. Κωνσταντίνου, αλλά και το «πείραμα των 58», οι περισσότεροι των οποίων γνωρίζουν πως άνευ της συμμετοχής ενός κορυφαίου στελέχους της ΔΗΜΑΡ θα μετεξελιχθούν μάλλον σε έναν ακόμη όμιλο προβληματισμού για την Κεντροαριστερά.

από το http://www.kathimerini.gr

Οι 58, το ΠΑΣΟΚ και η Ελιά ---του Γιωργου Παγουλατου*

«Αυτό δεν είναι Διακήρυξη δημιουργίας νέου κόμματος. Είναι έκκληση και πρόσκληση». Ετσι ξεκινά το κείμενο των 58 που καλεί για την ανασυγκρότηση του χώρου, τη δημιουργία μιας ελληνικής «Ελιάς». Σε ποιους απευθύνεται; Σε πολίτες, κόμματα και φορείς, από τη σοσιαλδημοκρατία, το φιλελεύθερο κέντρο, τη δημοκρατική αριστερά, την πολιτική οικολογία, τον προοδευτικό ευρωπαϊσμό. Εν ολίγοις, στο σύνολο του κερματισμένου χώρου μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, που συνηθίζουμε να ονομάζουμε κεντροαριστερά.

Ορισμένοι εναντιώθηκαν στη συμπερίληψη του ΠΑΣΟΚ μεταξύ των αποδεκτών της πρόσκλησης. «Γιατί προς το ΠΑΣΟΚ;». «Μα το ΠΑΣΟΚ είναι νεκρό». «Αταφο πτώμα», «σε τυμπανιαία κατάσταση». Ο ιατροδικαστικός λόγος ασκούσε πάντα μια μακάβρια πολιτική γοητεία. Γιατί λοιπόν το ΠΑΣΟΚ; Διότι, πρώτον, καμία κεντροαριστερά δεν μπορεί να ανασυσταθεί ερήμην των μόνων κομμάτων που διαθέτουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Ακόμα και σκιά του εαυτού του, το ΠΑΣΟΚ ψηφίζεται από ένα σημαντικότατο μέρος του εκλογικού σώματος. Δεύτερον, σε κάθε καχύποπτο που φοβάται ότι η Ελιά θα λειτουργήσει ως μακρύ χέρι του ΠΑΣΟΚ, αντιστοιχεί ένας Πασόκος που ανησυχεί ότι η Ελιά είναι όχημα διάλυσης του ΠΑΣΟΚ. Τρίτον, μια διάλυση του ΠΑΣΟΚ, που ορισμένοι υπερφίαλα ζητούν, θα γκρέμιζε την κυβέρνηση και μαζί την πολιτική σταθερότητα που χρειάζεται απεγνωσμένα η οικονομία. Τέταρτον, η ανανέωση στην πολιτική δεν είναι παρθενογένεση, ούτε το νέο εμφανίζεται από το πουθενά. Η αλλαγή είναι εξέλιξη, μεταρρύθμιση, συνέχεια. Συμβαίνει όταν το παλιό μπολιαστεί με το νέο, κι η σύνθεση δημιουργήσει μια νέα ισορροπία. Η Ελιά εκφράζει το μοναδικό εγχείρημα συνένωσης όλων, υπό μια νέα κοινή στέγη. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα είναι αυτόνομες συνιστώσες ανάμεσα σε άλλες ποιοτικές πρωτοβουλίες και δυνάμεις. Η Ελιά είναι ο καταλύτης που θα γεννήσει το νέο που τις υπερβαίνει.


Ισχυρή φιλοευρωπαϊκή δημοκρατική παράταξη ---του Σταύρου Λιβαδά

Το κείμενο των «58» δεν είναι «διακήρυξη δημιουργίας νέου κόμματος, αλλά έκκληση-πρόσκληση προς πολίτες, κόμματα, κινήσεις ...» του χώρου της Κεντροαριστεράς, για διάλογο και κοινή πορεία. Στο πλαίσιο που προτείνεται τα κόμματα διατηρούν την πολιτική και οργανωτική τους αυτονομία.

Το κείμενο δεν το υπογράφουν μόνον «ανένταχτοι» αλλά και άτομα που ανήκουν σε κόμματα και κινήσεις από όλο το φάσμα των δυνάμεων του χώρου. Η δική μου υπογραφή στο κείμενο (φαντάζομαι και των άλλων συντρόφων μου της ΔΗΜΑΡ που το συνυπογράφουν και των πολλών που με πολλούς τρόπους το στηρίζουν) απορρέει ως ανάγκη και καθήκον από τις ίδιες τις αρχές και τους στόχους του κόμματός μου ως «Αριστεράς της ευθύνης».

Μια ισχυρή φιλευρωπαϊκή δημοκρατική παράταξη είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αποτρέψει αυτή την καταστροφική προοπτική, ενώ αντίθετα μπορεί να επιβάλει το αναγκαίο κλίμα ενότητας και σύμπνοιας, ώστε να ανακάμψει η χώρα.



Ελιά αθώων και υποψιασμένων ---του Νίκου Μπίστη

Οι αναγνώστες του Protagon δεν μπορεί να έχουν παράπονο. Εδώ και έναν χρόνο έχουν σχεδόν on line ενημέρωση για τις εξελίξεις που οδήγησαν στο κείμενο των 58 και το φύτεμα της ελληνικής Ελιάς. Παρακολούθησαν βήμα το βήμα τις συζητήσεις, τις δυσκολίες, την κατάληξη. Και στα σχόλια που συνόδευαν τα άρθρα μου προηγήθηκε τόσο η καταγραφή των προσδοκιών όσο και οι ενστάσεις που ακολούθησαν τη δημοσίευση. Δεν υπήρχε τίποτε που να ήρθε εκρηκτικά στην επιφάνεια μετά την κυκλοφορία του κειμένου των 58 που να μην είχε διατυπωθεί σε αυτόν εδώ τον χώρο.

Μπορούμε τώρα, λοιπόν, να προχωρήσουμε σε μια πρώτη αποτίμηση της πρωτοβουλίας και να συζητήσουμε πάνω σε ορισμένες ενστάσεις -να δούμε αν ευσταθούν- και σε κάποιες υποδείξεις που οφείλουμε να τις πάρουμε σοβαρά υπόψη μας.

1. Η απήχηση που είχε το κείμενο–έκκληση για τη συγκρότηση ενός νέου φορέα, μιας παράταξης ομπρέλας, είναι αδιαμφισβήτητη. Παρότι η ύπαρξη πολιτικού κενού ήταν εμφανής, δεν ήταν καθόλου σίγουρη η ανταπόκριση με δεδομένη την απογοήτευση του «λαού της κεντροαριστεράς» από την ήττα και τον πληθωρισμό αποτυχημένων προσπαθειών με τη σύγχυση που αυτός μπορούσε να προκαλέσει. Η ποιότητα και ειλικρίνεια του κειμένου και το εύρος των υπογραφών δεν επέτρεψαν να καλυφθεί η προσπάθεια από ένα αποπνικτικό νέφος καχυποψίας και σκεπτικισμού. Προφανώς, όλα θα κριθούν στην πορεία και εκ του αποτελέσματος, όμως είναι πλέον βέβαιο ότι θα υπάρξει πορεία.


Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Η κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου / Γιάννης Βούλγαρης

«Η πρωτοβουλία των 58, όπως κι αν σχολιάστηκε, δηλαδή θετικά ή αρνητικά, αναποδογύρισε την πολιτική κλεψύδρα. Ο χρόνος για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού τρέχει και θα διατρέξει όλον τον πολιτικό χάρτη» («Το Βήμα», 20-10-2013). Με αυτή την παραστατική περιγραφή ο γραμματέας της ΔΗΜΑΡ Σπύρος Λυκούδης συνόψισε καίρια το ζήτημα που έθεσε η έκκληση - πρόσκληση των 58 για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, όπως επίσης και την απήχηση που είχε. Πολλοί έχουν θυμίσει ότι η συζήτηση για την «Κεντροαριστερά» εμφανιζόταν κατά καιρούς στην ημερήσια διάταξη της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Σωστά. Με μια μεγάλη όμως διαφορά. Τότε αφορούσε τον στρατηγικό προσανατολισμό και την πολιτική κουλτούρα ενός χώρου που ηγεμόνευε και εξέφραζε το μισό εκλογικό σώμα. Τώρα η συζήτηση περιλαμβάνει μεν το ζήτημα της ταυτότητας του χώρου, αλλά πρωτίστως αφορά την πολιτική επιβίωσή του. Δεν συζητάμε τι μορφή θα πάρει αυτό που υπάρχει, αλλά αν θα υπάρχει αυτό που σήμερα εμφανώς φθίνει.
Η απήχηση που είχε η έκκληση των 58, οι συναινέσεις και οι επιθέσεις που δέχτηκε οφείλονται κατ' αρχάς στη ρηματοποίηση του υπαρξιακού προβλήματος του ευρύτερου χώρου. Στην περιγραφή των αρνητικών επιπτώσεων που θα έχει η περιθωριοποίησή του. Κυρίως όμως οφείλεται στη σύνδεση της προσπάθειας αναζωογόνησής του με την έξοδο από την κρίση, με τη βαθμιαία επούλωση του τραύματος του νέου διχασμού και τη μελλοντική εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον κόσμο.


Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Η Τρίτη των ποιητών...

Μάρκος Μέσκος


Βαρυποινίτης




Πόσα κορμιά ανταριάσανε πάνω στην τούρλα του χορού!



Έσπαγε τις λέξεις πέτρες στο νταμάρι να δει

τι έχουν μέσα˙

όνειρα μαύρα ένα αηδόνι λευκό που γέρασε πρόωρα

και μοιρολογούσε τώρα τόση χαμένη αγάπη τόσους

αδικοχαμένους˙



μακάρι στοιχειωμένα τραγούδια

μάταιο μελλοντικό σαβανωμένο θήραμα

κρεμασμένο στον ιστό της αράχνης



-αυτοί καίγονται στη φωτιά τους

και οι φωνές από τον κάτω κόσμο

κραυγάζουν μέρα νύχτα λυσσασμένα.



Μάρκος Μέσκος ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΑΛΑΣ

εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2013

Πίνακας: ​ Κ. Μάλεβιτς "Μαύρο τετράγωνο και κόκκινο τετράγωνο" ​ ​(1915)

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Ο Γ. Ψαριανός στον ΑΘΗΝΑ 984

Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς, Γρηγόρης Ψαριανός, μίλησε στις 14/10 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Άρη Τόλιο.Μεταξύ άλλων, είπε:
* Για την πρωτοβουλία των 58 για την κεντροαριστερά:

Δημοσιογράφος: Την καχυποψία που αναπτύσσεται απέναντι σε αυτή την κίνηση τη θεωρείτε βάσιμη;

Γ. Ψαριανός: «Δεν με απασχολούν καθόλου οι καχύποπτοι άνθρωποι, οι καχυποψίες, ακόμα και οι ιδεοληψίες ή οι εμμονές ορισμένων. Είναι ένας τεράστιος χώρος ο οποίος πρέπει να εκφραστεί. Είναι ένας χώρος αυτός, ο λεγόμενος της κεντροαριστεράς ή του δημοκρατικού σοσιαλισμού ή των προοδευτικών δυνάμεων... Είναι εξαιρετικά αισιόδοξο μήνυμα. Πρόκειται για μία πρωτοβουλία, που "κυοφορείται" εδώ και καιρό, την οποία πήραν κάποιοι άνθρωποι και ξεκινάει ως μια πρόσκληση σε διάλογο, για να βρεθεί ο κοινός τόπος για την συνεργασία ανθρώπων που θέλουν να μεταρρυθμίσουν προς μια προοδευτική κατεύθυνση και να ορίσουν και το πλαίσιο για τις θεσμικές αλλαγές, τις μεταρρυθμίσεις, τις μεγάλες ανατροπές που πρέπει να γίνουν στο τοπίο της Ελλάδας, μακρυά από νεοφιλελευθερισμούς και "αριστερές ιδεοληψίες"».

Και πρόσθεσε: «Η αριστερά από μόνη της έχει 465 διασπάσεις και αιρέσεις. Φανταστείτε τι γίνεται με την κεντροαριστερά, εφόσον και οι κεντρώες δυνάμεις έχουν πολλές διαφορετικές διαδρομές και επαγγελίες. Εδώ πρέπει να βρεθεί ένας κοινός τόπος... Να κάνουμε μια χωροταξία της νέας Ελλάδας. Σε αυτό μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος σε μια προοδευτική κατεύθυνση. Έπρεπε αυτός ο διάλογος να είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Ίσως τώρα θα έπρεπε ήδη να έχουμε ένα τέτοιο σχήμα συνεργασίας αυτών των δυνάμεων. Όχι απαραίτητα ενιαίο κόμμα, με κάποιον αρχηγό επικεφαλής. Αν προκύψει κάτι τέτοιο, ας γίνει μέσα από διαδικασίες που θα γίνουν.... Για όλους μας είναι μια πολύ θετική πρωτοβουλία την οποία θα δούμε πάρα πολύ ευνοϊκά και θα προσπαθήσουμε να συμμετέχουμε και να συνδιαμορφώσουμε μια νέα συμπόρευση δυνάμεων. Αυτό βέβαια, θα είναι και αντικείμενο του συνεδρίου της Δημοκρατικής Αριστεράς, όπου θα αποφασίσουν και τα όργανα του κόμματος. Θα γίνει συζήτηση και μέσα στη Δημοκρατική Αριστερά».

Δημοσιογράφος: Από συντρόφους σας όμως, μέσα στη Δημοκρατική Αριστερά, ήδη εκφράζεται μια καχυποψία γι' αυτό που γίνεται.

Γ. Ψαριανός: «Δεν θέλω να το σχολιάσω. Καθένας μπορεί να είναι όσο καχύποπτος θέλει. Και μπορεί να κοιτάξει το μικρό του "μαγαζάκι". Είτε είναι δικός μας, είτε δικός σας, είτε των άλλων. Δεν χρειάζονται πολλά μικρά "μαγαζάκια"».


Από το www.athina984.gr/

Η Δυναμική Ελλάδα για την Πρωτοβουλία των 58. Ποια Κεντροαριστερά θέλουμε;

Δόθηκε σήμερα στην δημοσιότητα το κείμενο με τίτλο “Πρόσκληση σε ιδρυτική συνέλευση για μια δημοκρατική προοδευτική παράταξη”. Η Δυναμική Ελλάδα εκτιμά ότι πρόκειται για μια θετική προσπάθεια στην μακρά και επίπονη πορεία σύγκλισης και ανασύνταξης του χώρου της Κεντροαριστεράς και οι βασικές αναφορές και επισημάνσεις του κειμένου μας βρίσκουν σύμφωνους. Όπως προκύπτει από την καταστατική διακήρυξή της, η Δυναμική Ελλάδα ήταν και είναι θετική, τόσο σε προηγούμενες προσπάθειες, όσο και σε όσες, ενδεχόμενα ακολουθήσουν. Από την σκοπιά αυτή, είναι έτοιμη να συμβάλει ενωτικά στην δημιουργία των πολιτικών όρων που θα οδηγήσουν στην σύγκλιση ολόκληρου του χώρου στην βάση συγκεκριμένου πολιτικού προγράμματος.

Η κίνηση των 59 και η δημοκρατική παράταξη ---του Ανδρέα Γιάνναρου

Η κίνηση των 59 αποτελεί το πρώτο τεκμηριωμένο κείμενο για την ανασυγκρότηση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας,των προοδευτικών φιλελευθέρων και μετά από καιρό έρχεται να πολιτικοποιήσει την ατζέντα της χώρας. Δεν αποτελεί πρόπλασμα νέου κόμματος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, αλλά ένα κάλεσμα για συμμετοχή και συνεργασία των δυνάμεων όπου εμφοροούνται από τις ιδέες του προοδευτικού εκσυγχρονισμού και του ευρωπαϊστικού προσανατολισμού. Από το κείμενο συγκρατώ τρεις αιχμές.

1. ότι είναι αναγκαία μια εθνική στρατηγική που θα βασίζεται σε μια εθνική συμφιλίωση και συνεργασία, άρα αναδεικνύει το ζήτημα των πολιτικών συνεργασιών στο επίκεντρο σε μια νέα εποχή όπου η αυτοδυναμία και ο πάλαι ποτέ δικομματισμός αποτελούν παρελθόν.

Η Τρίτη των ποιητών...

Χρίστος Λάσκαρης

ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΗΣΥΧΟ



Σταμάτα να έρχεσαι στον τάφο μου.
Λουλούδια πάνω μου δε θέλω.
Και πρόσεξε:
το στήθος σου καθώς σκύβεις
ακουμπά την πλάκα μου.
Μπήκα εδώ να ησυχάσω.

Το ποίημα ανήκει στην συλλογή "ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ", εκδόσεις ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ, 1991, εδώ από την συγκεντρωτική έκδοση ΠΟΙΗΜΑΤΑ, εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Aθήνα 2004

Για τον ποιητή Χρίστο Λάσκαρη [1931-2008] διαβάστε το αφιέρωμα από το καλό περιοδικό ΟΡΟΠΕΔΙΟ [τχ 2ο, Χειμώνας 2006]


πίνακας: Παύλος Σάμιος 1978

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ

1. Έκκληση - πρόσκληση



Αυτό δεν είναι Διακήρυξη δημιουργίας νέου κόμματος.



Είναι έκκληση και πρόσκληση.

Απευθύνεται στους πολίτες, στα κόμματα, στις συλλογικότητες, στα πολιτικά πρόσωπα, στις συνδικαλιστικές, τις αυτοδιοικητικές και τις πνευματικές δυνάμεις που κινούνται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του προοδευτικού ευρωπαϊσμού. 

Προσκαλεί όλους να συνεργαστούν για την ανασυγκρότηση του χώρου. Χωρίς αποκλεισμούς. Χωρίς ηγεμονισμούς.

Υπάρχουν στιγμές στην πορεία ενός έθνους που οι ιστορικές πολιτικές παρατάξεις είναι υποχρεωμένες να επαναθεμελιωθούν, να ορίσουν ξανά την παρουσία τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Αλλιώς παρακμάζουν και εξαφανίζονται.

Η επαναθεμελίωση δεν γίνεται μόνο με προτάσεις, τεχνοκρατική επάρκεια, στόχους και εργαλεία. Χρειάζεται μια στρατηγική που να προβάλει τους εαυτούς μας στο μέλλον. Σε έναν Κόσμο που μεταβάλλεται, σε έναν χαοτικό καπιταλισμό και μιαν Ευρώπη που αναζητά την προοπτική της.  Χρειάζεται μια εικόνα της Ελλάδας στο μέλλον, βγαλμένη από την ιστορία της, που θα προσανατολίζει και θα συνθέτει όσες κοινωνικές και πνευματικές δυνάμεις κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.

2. Στην εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια τέτοια στιγμή. Η κρίση εξακολουθεί να είναι βαθιά, όμως αλλάζει φάση και χαρακτήρα. Οι οικονομικοί κίνδυνοι παραμένουν, αλλά οι πολιτικοί παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται η υπέρβαση της κρίσης έρχονται σε πρώτο πλάνο.

Η εποχή των μνημονίων φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Το τραύμα της εθνικής πόλωσης δεν θα σβήσει εύκολα, θα χρειαστεί μάλιστα πολύ κουράγιο και συμφιλιωτική επιμονή απ’ όλες τις πλευρές για να ξεπεραστεί. Όμως, η πολιτική δραστηριότητα δεν θα περιορίζεται στην αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο.

Μετά από μια καταστροφή, η Ελλάδα ξαναποκτά τη δυνατότητα και τα μέσα να σχεδιάσει το μέλλον της. Να ορίσει ρεαλιστικά τη μελλοντική θέση που θέλει να καταλάβει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να κινηθεί δυναμικά για να την κατακτήσει. Η Εθνική Ανασυγκρότηση είναι το ζητούμενο της νέας φάσης στην οποία έχουμε ήδη μπει. Και είναι ένα πρόβλημα πολιτικό, παραγωγικό και πολιτισμικό.


3. Ποιά ανάπτυξη θέλουμε; Δικαιούμαστε να αποφασίσουμε

Μετά έξι χρόνια συνεχούς ύφεσης οι πολίτες με το δίκιο τους ελπίζουν και ζητούν να δουν την απαρχή της ανάκαμψης, να βεβαιωθούν ότι ξεκολλάμε από τον πάτο. Η κρίση όμως μας έμαθε με τραγικό τρόπο ότι οι άμεσες οικονομικές προσδοκίες εξαρτώνται από κεντρικότερες στρατηγικές επιλογές.

Τι ανάπτυξη θα έχουμε την προσεχή δεκαετία;

Θα είναι μια ανάπτυξη ρηχή, ασθενική; Θα βασίζεται  στη φτηνή εργατική δύναμη, στην άγρια ανασφάλεια και στην κυνική αποδοχή των μεγάλων ανισοτήτων; Θα αδιαφορεί για τις υποδομές και θα περιφρονεί το περιβάλλον; Θα είναι η επανάληψη ενός κρατισμού και μιας προσοδοθηρίας για φτωχούς;

Ή θα σταθούμε ικανοί να αλλάξουμε ριζικά το κράτος και το παραγωγικό μοντέλο ώστε η Ελλάδα να πετύχει μια δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη που θα δώσει πολλές και καλές θέσεις εργασίας; Που θα δώσει ευκαιρίες για όλους χωρίς μεσάζοντες, παρέες και τον ραγιαδισμό του ρουσφετιού; Που θα αναβαθμίσει το κράτος δικαίου και θα αναδιοργανώσει εκ βάθρων τη δημόσια διοίκηση; Και αν το πετύχουμε, ποιος θα διαχειριστεί την κατανομή των πόρων ώστε να ενισχύεται σταθερά η κοινωνική συνοχή και η κοινωνική δικαιοσύνη; Το πολιτικό σύστημα με βάση παλαιές εξαρτήσεις και νέες υποσχέσεις; Ή μια κοινωνική συμφωνία των πολιτών που θα στηρίζει τους πραγματικά αδύναμους και όχι μόνον εκείνους που έχουν πιο δυνατή φωνή;

Η αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου απαιτεί τη μέγιστη διανοητική και συναισθηματική προσπάθεια σε συνδυασμό με την τεχνοκρατική και διοικητική γνώση. Πρωτίστως όμως χρειάζεται να γίνει έργο και κτήμα ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων, στις οποίες θα έχουν κεντρικό ρόλο η μισθωτή εργασία του ιδιωτικού τομέα ώστε να ενισχυθεί ξανά η διαπραγματευτική της δύναμη. Τα δικαιώματα των σημερινών παιδιών αφού αυτά προπάντων θα βιώσουν τις ωδίνες της ανασυγκρότησης. Η εξωστρεφής και καινοτόμος επιχειρηματικότητα. Η νέα προηγμένη αγροτική παραγωγή. Ο δημόσιος υπάλληλος που θέλει να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια της εργασίας του μέσα από τη ριζική μεταρρύθμιση του κράτους. Η μεσαία τάξη που θα θελήσει να ανασυνταχθεί σεβόμενη τις υποχρεώσεις προς την κοινωνία, δηλαδή πληρώνοντας τους φόρους που της αναλογούν. Η ανασύσταση του κράτους πρόνοιας ως συμμαχία των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες που γέννησαν η ανεργία, η περιθωριοποίηση  και η ανασφάλεια. Η καθιέρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.


4.  Χωρίς ντροπή γι αυτό που είμαστε

Η κρίση μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα εθνική αυτογνωσία και σε μια νέα πατριωτική υπερηφάνεια. Χωρίς την κομπλεξική εθνικιστική αλαζονεία γι’ αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε ενώ δεν είμαστε. Χωρίς ντροπή γι αυτό που είμαστε.

Στην κρίση οι Έλληνες δεν είναι ούτε αμαρτωλοί ούτε θύματα. Είναι υπεύθυνοι και άτυχοι. Υπεύθυνοι για τις εθνικές ολιγωρίες, άτυχοι γιατί στη δύσκολη στιγμή βρήκαν απέναντι τους μια Ευρωπαϊκή Ένωση αιφνιδιασμένη, μυωπική, συντηρητική, διαιρεμένη και αναδιπλωμένη στους εθνικισμούς της.

Την ίδια όμως στιγμή, οι Έλληνες κράτησαν όρθιο το φρόνημα του πολίτη, αντέχοντας μέχρι σήμερα τις ασφυκτικές πιέσεις από πολλά μέτωπα. Από την ίδια την κρίση, τα λάθη της συνταγής που δόθηκε για τη θεραπεία, την κοινωνική περιθωριοποίηση, την ευρωπαϊκή αμφισημία, την επιθετικότητα των διεθνών κερδοσκόπων, τους διάσημους «προφήτες» της καταστροφής μας. Από τα λάθη και τη μετριότητα των κυβερνητικών χειρισμών, την ιδιοτελή ολιγωρία του πολιτικού συστήματος, τη διχαστική ατμόσφαιρα, τους δεξιούς και αριστερούς κήρυκες μιας νέας αλλά εξίσου απεχθούς εθνικοφροσύνης που αμφισβητούσε την ελληνικότητα του αντίπαλου. Από την ακραία δημαγωγική στάση των ποικίλων αντιπολιτεύσεων, τη χυδαία λαϊκιστική δημοσιογραφία, τον κυνισμό και την λοιδορία των διεθνών ΜΜΕ, τους συνωμοσιολόγους και τους ψευδολόγους που μοίραζαν φρούδες ελπίδες και μαγικές λύσεις.

Είμαστε ως λαός ανθεκτικοί και θυμωμένοι, θυμωμένοι  και στοχαστικοί, στοχαστικοί και όχι ηττημένοι. Μέσα στο καμίνι της κρίσης, μπορεί να κατακτηθεί μια νέα εθνική αυτογνωσία, να χτιστεί και πάλι ένα αίσθημα λαϊκής υπερηφάνειας, που η σεμνότητά της θα την απομακρύνει από τον λαϊκισμό και η πατριωτική της ρίζα από τον εθνικισμό. Για να βγει η Ελλάδα από τη θέση του κράτους-παρία, να επανακτήσει τη διεθνή της αξιοπρέπεια και να διεκδικήσει ρόλο στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης που θα επιταχυνθούν. Για μια Ενωμένη Ευρώπη που δεν θα είναι, γιατί δεν μπορεί πια να είναι, πολιτικό σχέδιο των ελίτ, αφού η κρίση πολιτικοποίησε στο έπακρο τη διαδικασία ενοποίησης. Για έναν ευρωπαϊσμό, όχι μόνο προοδευτικό αλλά και λαϊκό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να περιορίσουμε στην αρχή και να αντιστρέψουμε αργότερα τον διαχεόμενο ευρωσκεπτικισμό.


5. Ούτε δεξιά ούτε νεοκομμουνιστική αριστερά


Αυτός είναι ο νέος ρόλος της ιστορικής παράταξης της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, όλου του κεντροαριστερού χώρου: Εθνική Ανασυγκρότηση - αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου – νέα συμπόρευση της εθνικής αυτογνωσίας με τον προοδευτικό λαϊκό ευρωπαϊσμό.

Όρος για την εκπλήρωσή του είναι η σύγκλιση και η συνεργασία όλων εκείνων των συλλογικών μορφών και των πολιτών που δεν αναγνωρίζονται ούτε στη δεξιά ούτε στη νεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστική αριστερά.

Η σύγκλιση πρέπει να γίνει με τρόπο που να διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα από την οποία πρωτίστως πλέον εξαρτάται η ανάκαμψη της οικονομίας, η διασφάλιση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας και η ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων.

Η συγκρότηση της νέας προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης θα συμβάλλει στη σταθερότητα και την πολιτική ανανέωση. Η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος έχει οδηγήσει σε ένα ασταθές ακόμα κομματικό σκηνικό, με ανησυχητικά χαρακτηριστικά. Ο μικρός δικομματισμός ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά στείρος, προγραμματικά οπισθοδρομικός και ιδεολογικά συντηρητικός. Εγκλωβίζει, δεν απελευθερώνει τις δυνάμεις της χώρας, δεν οδηγεί σε βιώσιμη ανάπτυξη. Η τερατογένεση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής εξελίχτηκε σε σαράκι της δημοκρατίας. Η αποτρόπαιη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι έκρουσε τον κώδωνα ενός κινδύνου που ήταν εδώ και καιρό προφανής. Η άμυνα της Πολιτείας έναντι της εγκληματικής οργάνωσης είναι  επιβεβλημένη.

Η ισχυροποίηση της ευρύτερης κεντροαριστερής παράταξης θα αποσυμπιέσει τη σημερινή αίσθηση της εμφύλιας αντιπαράθεσης. Θα συμβάλει στην αποκατάσταση μιας ελάχιστης εθνικής συναίνεσης ώστε ο πολιτικός αντίπαλος να μην γίνει πάλι εσωτερικός εχθρός. Θα επαναφέρει την πολιτική και κοινωνική δυναμική στον αστερισμό της δημοκρατίας και του πλουραλισμού. Θα συνδέσει την εθνική ανασυγκρότηση με ένα προοδευτικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα αλλαγών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Θα ενισχύσει τις φιλελεύθερες εκσυγχρονιστικές φωνές στη ΝΔ και τις δημοκρατικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η κοινωνία αρχίζει να αισθάνεται το κενό. Γι’ αυτό υπάρχει μια ρητή αλλά και μια σιωπηλή ζήτηση των πολιτών για κάτι καινούργιο στον ευρύτερο δημοκρατικό προοδευτικό χώρο. Γι’ αυτό δημιουργείται η κοινή συνείδηση ότι κάτι μπορεί να γίνει τώρα, σύντομα.



6. Πρόσκληση για Ιδρυτική Συνέλευση

Με αυτή την αγωνία απευθύνουμε έκκληση στις δυνάμεις της ευρύτερης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, στο ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τις δυνάμεις της οικολογίας, της αυτοδιοίκησης, τις πολιτικές και κοινωνικές  συλλογικότητες και  προσωπικότητες, να συνεργαστούν για την ανασυγκρότηση του χώρου.

Η ανασυγκρότηση δεν θα είναι μόνο οργανωτική, αλλά βαθιά πολιτική. Θα είναι αυτοκριτική για την ως τώρα πορεία, προγραμματική για το μέλλον, και κυρίως θα στοχεύσει στην ανάδειξη νέων ανθρώπων που θα ανανεώσουν την πολιτική ηγεσία της παράταξης και της χώρας.

Προτείνουμε τη δημιουργία ενός κοινού πολιτικού φορέα που θα συστεγάσει όλους, χωρίς να απαιτήσει τη διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων και συλλογικοτήτων. Ο φορέας μπορεί να συσταθεί τους προσεχείς μήνες μέσα από μια Ιδρυτική Συνέλευση, με συμφωνημένες διαδικασίες και να εξελιχθεί στο κέντρο των κοινών επεξεργασιών για το σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, με προτεραιότητα στο πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις κινήσεις που κάνουν ξεχωριστά το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, θεωρώντας όμως ότι αυτές πρέπει να συγκλίνουν και να συναντηθούν στο άμεσο μέλλον. Η κοινή αναφορά στο Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, η ανταπόκριση στο ενωτικό τους κάλεσμα, διευκολύνει τη διαδικασία.

Χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία των «5 Δημάρχων» και άλλων αυτοδιοικητικών φορέων του ίδιου χώρου, που δείχνουν ένα δρόμο συνεργασίας στη βάση αξιών που συμμεριζόμαστε.

Δεν είναι δικιά μας δουλειά να προκαταλάβουμε τους τρόπους και τις διαδικασίες της ανασυγκρότησης. Υπάρχουν πολλές διεθνείς και ελληνικές εμπειρίες και υπάρχουν πολλοί που τις ξέρουν καλύτερα από εμάς. Το μόνο που θέλουμε είναι να καλέσουμε τους ενδιαφερόμενους επιτέλους να προχωρήσουν. Προτάσσοντας την κοινή μοίρα, όχι την ιδιοτέλεια. Αναλαμβάνοντας  αποφασιστικά την ευθύνη, όχι απαριθμώντας τις δυσκολίες του εγχειρήματος.

Και υπογράφουμε την πρόσκληση αυτή, πολίτες με διαφορετικές εμπειρίες και αφετηρίες αλλά με κοινές αγωνίες, με μόνο το  δικαίωμα που μας δίνει η πολύχρονη παρουσία και έγνοια μας για αυτόν τον ευρύτερο πολιτικό χώρο και αυτόν τον τόπο.


Ακολουθούν οι υπογραφές με αλφαβητική σειρά


1Αγανίδης Πασχάλης, οικονομολόγος
2Αγριαντώνη Χριστίνα, καθηγήτρια πανεπιστημίου Θεσσαλίας
3Αλιβιζάτος Νίκος, καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών
4Αντωνίου Γιάννης, εκπαιδευτικός
5Ασημακόπουλος Δημήτρης,επιχειρηματίας, τ.πρόεδρος ΓΣΕΒΕ 
6Αυγερινός Παρασκευάς
7Βαμβακάς Βασίλης, λέκτορας ΑΠΘ 
8Βασιλάκη Μαρία, καθηγήτρια πανεπιστημίου Θεσσαλίας
9Βερνίκος Γιώργος, επιχειρηματίας
10Βλαχάκης Ηλίας, επιχειρηματίας, γ.γ. ΕΣΕΕ
11Βούλγαρης Γιάννης, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
12Γεωργάτος Γεράσιμος, εκπαιδευτικός
13Γκορίτσας Σωτήρης, κινηματογραφιστής
14Γκουρτσογιάννη Μελίττα, αρχιτέκτονας
15Γραβάνης Αχιλλέας, καθηγητής πανεπιστημίου Κρήτης
16Γραμματικάκης Γιώργος, ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου Κρήτης  
17Δέλκος Κώστας, ηλεκτρολόγος μηχανικός
18Δερβένης Χρήστος, γιατρός
19Δοξιάδης Αρίστος, οικονομολόγος 
20Δρέττα Αθηνά,οδοντογιατρός 
21Ευθυμιόπουλος Ηλίας, περιβαλλοντολόγος
22Θεοδωρόπουλος Κώστας,κίνημα τυφλών  
23Καλογήρου Γιάννης, καθηγητής Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου
24Καλοκαιρινός Αλέξης, καθηγητής πανεπιστημίου Κρήτης
25Καούνης Γιάννης, δικηγόρος
26Καρακωστάκη Χαριτίνη, κοινωνιολόγος
27Καστανάς Λεωνίδας, εκπαιδευτικός, μπλόγκερ
28Καστρινάκη Αγγέλα, πεζογράφος, καθηγήτρια πανεπιστημίου Κρήτης
29Κουρουζίδης Σάκης, δρ. σεισμολόγος
30Λιβαδάς Σταύρος, μηχανολόγος - ηλεκτρολόγος
31Μάρκαρης Πέτρος, συγγραφέας
32Ματσαγγάνης Μάνος, καθηγητής οικονομικού πανεπιστημίου Αθηνών 
33Μεϊμάρογλου Γιάννης, εκδότης του περιοδικού «Μεταρρύθμιση»
34Μήτρου Λίλιαν, καθηγήτρια πανεπιστημίου Αιγαίου
35Μουζέλης Νίκος, ομότιμος καθηγητής London School of Economics
36Μπέζος Γιάννης, ηθοποιός
37Μπένος Σταύρος, πρόεδρος σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ
38Μπίστης Νίκος, δικηγόρος
39Παγουλάτος Γιώργος, καθηγητής οικονομικού πανεπιστημίου Αθηνών 
40Παναγιωτόπουλος Παναγής,καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών 
41Πανταζόπουλος Ανδρέας, επ.καθηγητής ΑΠΘ
42Παπαδάκη Ελίζα, οικονομική αναλύτρια
43Παπαδημητρίου - Τσάτσου Άννα,
44Παππάς Φίλιππος, δρ. φιλολογίας, μπλόγκερ 
45Παυλίδου Νιόβη, καθηγήτρια ΑΠΘ 
46Πολίτης Αλέξης, ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου Κρήτης
47Πορτοκάλογλου Νίκος, μουσικός
48Ράπτης Νίκος,εκπαιδευτικός, μπλόγκερ
49Ρεσβάνης Κώστας, δημοσιογράφος 
50Ροζάκης Χρήστος, ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών 
51Σαββάκης Μπάμπης,καθηγητής,πρόεδρος του ερευνητικού Κέντρου Φλεμινγκ
52Σκάλκος Δημήτρης, πολιτικός επιστήμονας - διεθνολόγος
53Σαμαντάς Τέλης, κριτικός κινηματογράφου
54Τριανταφύλλου Σώτη, συγγραφέας
55Τσικαρδάνη Δώρα, δικηγόρος 
56Χατζημπίρος Κίμων, καθηγητής Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου
57Χειμωνάς θανάσης, συγγραφέας
58Χριστοδουλάκης Νίκος, καθηγητής οικονομικού πανεπιστημίου Αθηνών