Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Η Τρίτη των ποιητών...

Χρίστος Ρουμελιωτάκης



Ο ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ






Κάποτε ναι το πίστευα κι εγώ,

πως ο δεσμός που τόνε λένε γόρδιο

είναι αξεδιάλυτος

και μόνο το σπαθί του Μακεδόνα στρατηλάτη

δίνει τη λύση.



Ίσως έτσι, ίσως αλλιώς, μικρή μου Μαρία,

μα τώρα ξέρεις

με το δικό σου στοχασμό και με τα δάκρυα

πως μόνο το σπαθί του Μακεδόνα στρατηλάτη

ή οποιοδήποτε σπαθί ή εγχειρίδιο

τον κόμπο που ανεβαίνει στο λαιμό μας,

όταν σφυρίζουν τα καράβια στο λιμάνι,

τον κόμπο το δικό μας,

δεν τόνε ξεδιαλύνει.


Χρίστος Ρουμελιωτάκης
Ξένος ειμί και άλλα ποιήματα, εκδόσεις τυπωθήτω 2002


Δημοσθένης Κοκκινίδης: Κόκκινη ξέρα, 1993 ακρυλικό σε μουσαμά, 100 x 130 εκ.

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014


Η Τρίτη των ποιητών...

Τάσος Λειβαδίτης


Η λάμπα



Κάθε φορά που αρχίζω να μιλώ, ξέρω πως τι-

ποτα δε θα πω: τα λόγια θα με προδώσουν, ο χρόνος

θα προσπεράσει, οι άλλοι θα σταθούν αδιάφοροι έξω

απ` το σπίτι. Ώσπου τέλος δε θα `μαι παρά κάποιος

που κρατώντας μια λάμπα, πήγαινε από κάμαρα σε

κάμαρα

φωτίζοντας τη λήθη.



Τάσος Λειβαδίτης Εγχειρίδιο Ευθανασίας, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 1979

πίνακας Μαρία Σφηνιά Ο άνθρωπος με το ασημένιο πρόσωπο λάδι σε μουσαμά 40Χ50 εκ.

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Οι 58 και το μεγάλο ναι της ΔΗΜΑΡ ---του Ανδρέα Ε. Παπαδόπουλου

Η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όπου, κατ' ουσίαν, καλείται να αποφασίσει πώς θα πορευτεί από εδώ και πέρα. Τι θα γράφουν οι ράγες πάνω στις οποίες θα βαδίσει.

Ουσιαστικά αναζητείται το «νέο εθνικό πρόταγμα» και ταυτόχρονα οι δυνάμεις εκείνες που θα μπορούν να το υλοποιήσουν. Τα πράγματα είναι πλέον δεδομένα: από τη μία έχεις μια παλαιοκομματική ΝΔ, η οποία ακολουθεί πλήρως την πολιτική που κατήγγελλε, ακυρώνοντας τα αλήστου μνήμης Ζάππεια (1, 2, 3 κ.ο.κ.). Μια ΝΔ που τοποθετεί σε κρίσιμα πόστα παιδιά του κομματικού σωλήνα προκειμένου να τηρηθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες. Πλην λίγων εξαιρέσεων, επιλέγει υπουργούς επιρρεπείς στο ρουσφέτι και στις συντεχνίες και πρόσωπα από τον πάγκο της Πολιτικής Ανοιξης ή του ερεβώδους Δικτύου 21. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απίστευτη επιλογή για το Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού.

Από την άλλη έχεις έναν ΣΥΡΙΖΑ που δεν ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται. «Ετσι, χωρίς πρόγραμμα», που έλεγε και η Μαρία Ρεζάν. Εναν ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα ταλαντεύεται αν ο Κουφοντίνας είναι δολοφόνος ή κοινωνικός αγωνιστής. Αν το ευρώ είναι φετίχ ή όχι. Εναν ΣΥΡΙΖΑ που στο δίλημμα Τατσόπουλος ή... γουναράδικα επιλέγει το δεύτερο.


Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Λαϊκισμός, πατριδοκαπηλία και πολιτική ---της Άννας Φραγκουδάκη

Φαινόμενο κοινό σε όλες τις χώρες της ΕΕ είναι η βαθιά πολιτική κρίση. Τα κόμματα εξουσίας δεν έχουν πλέον την εμπιστοσύνη και έχουν χάσει υψηλότατα ποσοστά από τους παραδοσιακούς τους ψηφοφόρους. Και δίπλα, παράπλευρη απώλεια της δημοκρατίας είναι η άνοδος ακροδεξιών μορφωμάτων στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, με την πολιτική κρίση να παίρνει τη μορφή αμφισβήτησης των θεσμών και του κοινοβουλευτικού συστήματος.

Η βαθιά πολιτική κρίση ευνοεί την κυριαρχία ακραίου λαϊκισμού, που ιδίως στην Ελλάδα μετατρέπει την πολιτική σε αδιέξοδο. Είναι πρωτεύουσα ανάγκη να ανατραπεί αυτή η ισορροπία που επιτρέπει στον λαϊκισμό να κυριαρχεί απ' άκρη σ' άκρη, ενώ τα πολιτικά κόμματα γενικά δείχνουν να μη μαθαίνουν από την εμπειρία. Μια μικρή ελπίδα είναι η προσπάθεια ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς με την πρωτοβουλία των 58. Δεν ξέρω τι θα προκύψει, ούτε αν υπάρχει δυνατότητα να διαμορφωθεί κεντροαριστερά. Υπάρχει όμως κάτι πολύ σημαντικό, το τεράστιο αίτημα της κοινωνίας των πολιτών, όπως έδειξε το απρόσμενα μεγάλο πλήθος στην πρώτη δημόσια εκδήλωση αυτής της πρωτοβουλίας στις 9/12.


Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Η Τρίτη των ποιητών...

Πάμπλο Νερούδα



ΠΑΝΤΑ




Για πριν από μένα

δε νιώθω ζήλια.



Έλα μ` έναν άντρα

στην πλάτη,

έλα μ` εκατό άντρες στα μαλλιά σου,

έλα με χίλιους άντρες ανάμεσα στα στήθη και στα

πόδια σου,

έλα σαν ποτάμι

γεμάτο πνιγμένους

που συναντά μανιασμένο τη θάλασσα,

τον αιώνιο αφρό, τον καιρό!



Φέρ` τους όλους

εκεί όπου εγώ σε περιμένω:

πάντα θα είμαστε μόνοι,

πάντα θα είμαστε εσύ κι εγώ

μόνοι πάνω στη γη,

τη ζωή να πάρουμε απ` την αρχή!



Πάμπλο Νερούδα Ερωτικά ποιήματα, απόδοση Αγαθή Δημητρούκα, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2013


φωτογραφία της Ζάνιας Σμυρνάκη

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη

Το σχηματισμό της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης ως κοινού φορέα που θα διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών στις ευρωεκλογές του Μαΐου αποφάσισαν οι «58» και οι συνεργαζόμενες κινήσεις, την Κυριακή. Στη διάρκεια συνάντησης την Κυριακή συζητήθηκε η συγκρότηση Ομάδων Πρωτοβουλίας σε όλους τους νομούς και τους μεγάλους δήμους της χώρας, καθώς και οι βασικές κατευθύνσεις του προγραμματικού κειμένου για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και τη μεταρρύθμιση της οικονομίας και του κράτους.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ανακοίνωση: «Οι "58" και οι συνεργαζόμενες κινήσεις αποφάσισαν να υποστηρίξουν το σχηματισμό της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης ως κοινού φορέα που θα διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών στις επερχόμενες ευρωεκλογές.

»Σε αυτή μπορούν να συναντηθούν, όπως τονίζαμε στην αρχική έκκληση - πρόσκληση, όλες οι δυνάμεις που κινούνται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του προοδευτικού ευρωπαϊσμού» αναφέρεται στην ανακοίνωση.

«Το ψηφοδέλτιο της Παράταξης θα αναφέρεται στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν θα ενταχθούν στην αντίστοιχη ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική ομάδα. Η συγκρότηση της Παράταξης θα πρέπει να είναι το σημείο συνάντησης των κομμάτων, των κινήσεων και των προσώπων που αυτονόμως, με δικές τους διαδικασίες, θα αποφασίσουν να στηρίξουν την κοινή προσπάθεια» προστίθεται στην ανακοίνωση.

«Οι διαδικασίες συγκρότησης θα είναι ασφαλώς συναινετικές και θα σέβονται την ιστορικότητα των φορέων και τις πολιτικές συνθήκες που χαρακτηρίζουν τη σημερινή εθνική συγκυρία. Η Παράταξη είναι οι πολίτες που θα θελήσουν να τη στηρίξουν, και όχι άθροισμα κομματικών αντιπροσωπιών. Η Παράταξη πρέπει να εκφράζει την πρόθεση και την απόφαση του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου να βαδίσει στην αναγέννησή του, να απευθυνθεί σε νέες ηλικιακά και πολιτικά δυνάμεις, να πρωτοστατήσει στην υπέρβαση της κρίσης και στην εθνική ανασυγκρότηση. Το ευρωψηφοδέλτιο πρέπει να εκφράζει αυτή την πρόθεση και ως προς τα πρόσωπα και ως προς τις διαδικασίες.

»Οι "58" και οι συνεργαζόμενες κινήσεις συζήτησαν τις βασικές κατευθύνσεις του προγραμματικού κειμένου για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη, το οποίο θα δημοσιοποιηθεί και θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση τις επόμενες εβδομάδες. Επίσης συζήτησαν τη διαδικασία επεξεργασίας προγραμματικών θέσεων για τη μεταρρύθμιση της οικονομίας και του κράτους, που θα ολοκληρωθεί μέχρι τέλους Ιανουαρίου.

»Τέλος, οι "58" και οι συνεργαζόμενες κινήσεις αποφάσισαν μια σειρά οργανωτικών μέτρων για την ολοκλήρωση της εθνικής δικτύωσης της Πρωτοβουλίας σε όλους τους νομούς και τους μεγάλους δήμους της χώρας. Οι Επιτροπές Πρωτοβουλίας δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά ως προς τα άλλα κόμματα του χώρου, αντιθέτως γίνονται εκφραστές του αιτήματος της ενότητας. Η συγκρότηση και η δραστηριότητά τους συνδυάζεται όλο και πιο στενά με την συμμετοχή της νέας Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης στις ευρωεκλογές» επισημαίνεται στην ανακοίνωση.

από το http://news.in.gr

Ο ελέφαντας και η διαφθορά ---του Γιωργου Παγουλατου

Από τις δύσοσμες εξοπλιστικές προμήθειες μέχρι τις μίζες κομματικών διοικήσεων και τα θαλασσοδάνεια σε ημέτερους, οι αποκαλύψεις των τελευταίων εβδομάδων είναι καταιγιστικές όσο και εξυγιαντικές. Δείχνουν ότι ορισμένοι θύλακες του κράτους (στη Δικαιοσύνη, στην αστυνομία, στις ελεγκτικές αρχές) αντιστέκονται στη σήψη κι επιμένουν να λειτουργούν. Ενα ενθαρρυντικό μήνυμα φτάνει στην κοινωνία, σε μια περίοδο που οι αδύνατοι και οι πολλοί έχουν γονατίσει: οι ισχυροί δεν είναι ακαταδίωκτοι.

Η πολλαπλή ήττα της διαφθοράς (δικαστική, ηθική, πολιτική) είναι μεγάλο στοίχημα της δημοκρατίας στον καιρό της κρίσης. Δεν ήταν η διαφθορά μόνη της που γέννησε την κρίση και μας οδήγησε στη χρεοκοπία, κι ας φενακίζονται οι λαϊκιστές. Είχε όμως καθοριστικό ρόλο. Συνέβαλαν και οι συνειδητές δημοκρατικές επιλογές μέχρι το 2009, που τις αγκάλιασε η κοινωνική πλειοψηφία και σύσσωμο το κομματικό σύστημα: η αναβολή των μεταρρυθμίσεων (ασφαλιστικό, υγεία, φορολογική διοίκηση, ...), η αέναη παράταση της αμεριμνησίας σε μια κοινωνία που ζούσε πολύ πάνω από τις παραγωγικές της επιδόσεις. Ηταν βέβαια επίσης οι βαθιές δομικές ατέλειες, τα λάθη και οι παραλείψεις της Ευρωζώνης. Ομως σήμερα πλήθος έντιμων πολιτών ζουν στα όριά τους, δουλεύουν σκληρά, ή ακόμα χειρότερα δεν έχουν δουλειά. Παίζουν με τους κανόνες, πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους, και δεν τα βγάζουν πέρα. Ο μόνος τρόπος να μη στραφούν εναντίον του συστήματος είναι το σύστημα να αρχίσει να δουλεύει για λογαριασμό τους. Να αποδίδει αποτελεσματικότητα και να απονέμει δικαιοσύνη.


Για μια ηχηρή απουσία ---του Χαΐμ Πολίτη

Η ευρωπαϊκή κουλτούρα αυτού του χώρου, που ονομάζουμε ανανεωτική αριστερά, διαμορφώθηκε σε χαλεπούς καιρούς, όταν είχε χαθεί η μάχη – έστω κι αν δυσκολευόμασταν να το αποδεχθούμε – για την κληρονομιά των συμβόλων της κομμουνιστικής παράδοσης.

Με αιτία και αφορμή τις αναλύσεις του ευρωκομουνισμού , το ΚΚΕ εσωτερικού προσδέθηκε στο άρμα της Ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Μέλη, στελέχη, ηγεσία και ψηφοφόροι διαπαιδαγωγήθηκαν για χρόνια σ΄αυτήν τη γραμμή, της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αφ΄ενός, και της μετάβασης της χώρας από περιθωριακή βαλκανική εσχατιά σε σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος, αφ΄ετέρου.

Το σύνθημα της τότε εποχής: «ναι στην Ευρώπη των λαών, όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων» αποτέλεσε κορυφαίο και κομβικό στοιχείο διαφοροποίησης, όχι μόνο απ΄το ΚΚΕ της δογματικής ορθοδοξίας, αλλά και απ΄το τριτοκοσμικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι αυτής της δικής μας αριστεράς, αλλά πάντοτε ο Ευρωπαϊκός προσανατολισμός παρέμενε ο ακλόνητος δείκτης, ο σηματωρός για τα πού και τα πώς του οράματος και της πορείας αυτής της «Έρημης χώρας».


Πρώτα η παραγωγή ---Του Αριστου Δοξιαδη*

Τα δύο μεγάλα μόνιμα ελλείμματα στην οικονομία, που σε συνδυασμό έφεραν την κρίση, ήταν το δημοσιονομικό και το έλλειμμα παραγωγής. Υποτίθεται ότι τα Μνημόνια σχεδιάστηκαν για να αντιμετωπίσουν και τα δύο, αλλά έχουμε φτάσει στο σημείο όπου πρέπει να διαλέξουμε ποιο έχει προτεραιότητα, και η κυβέρνηση έχει επιλέξει το δημοσιονομικό. Κάνει λάθος, και το πληρώνουμε ακριβά. Το πρόβλημα πηγάζει από την αγωνιώδη προσπάθειά της να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα, είτε με νέους φόρους είτε με νέους τρόπους αποτροπής της φοροδιαφυγής. Αυτές οι ενέργειες λειτουργούν ανασταλτικά στις όποιες προσπάθειες να αυξηθούν η παραγωγή και η απασχόληση, που θα προέλθουν από τον ιδιωτικό τομέα.

Στον διάλογο για τις προτεραιότητες διαβάζουμε μακρο-αριθμούς («Οι φόροι στην Ελλάδα είναι κατά 4% του ΑΕΠ λιγότεροι από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης») και αφηρημένα ουσιαστικά («επιχειρηματικότητα», «φοροδοτική ικανότητα»). Θα ήταν πιο χρήσιμο να σκεφτούμε από την πλευρά των ανθρώπων που υφίστανται τις πολιτικές του κράτους και που οι δικές τους πράξεις θα φέρουν τα αποτελέσματα και στα δύο μέτωπα, της παραγωγής και των δημόσιων οικονομικών. Δεν υπάρχει «επιχειρηματικότητα» χωρίς επιχειρηματίες και στελέχη, και δεν υπάρχουν φόροι χωρίς φορολογούμενους που τους πληρώνουν. Το πολιτικό δίλημμα προκύπτει επειδή οι φορολογούμενοι που καλούνται με τα πρόσφατα μέτρα να πληρώσουν περισσότερο ή να είναι πιο συνεπείς, σε μεγάλο βαθμό ταυτίζονται με τους ανθρώπους που καλούνται να αυξήσουν την παραγωγή και να δημιουργήσουν νέες δουλειές.


Είναι οι θεσμοί, ανόητε ---του Πάσχου Μανδραβέλη

Αν κάποιος έβαζε στοίχημα τον 15ο αιώνα για το ποιος πολιτισμός θα κυριαρχήσει στον κόσμο, θα πόνταρε όλα τα λεφτά του στην Κίνα. Σίγουρα κανείς δεν θα σκεφτόταν την Ευρώπη. Το 1500 η μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο ήταν το Πεκίνο με 600.000-700.000 κατοίκους. Ηταν μια καθαρή πόλη που είχε εκτεταμένο αποχετευτικό δίκτυο, ενώ το Λονδίνο των 20.000 κατοίκων ήταν ένα βρωμερό άθροισμα κατοικιών, με τα περιττώματα να παρασέρνονται από τα νερά στους δρόμους. Η αυτοκρατορική Κίνα είχε από νωρίς πυξίδα, τυπογραφία, χαρτί, πυρίτιδα, ρολόγια, πορσελάνη, χυτοσίδηρο· ακόμη και σεισμογράφο! Η Δυτική Ευρώπη τότε συνερχόταν από τη μεγάλη επιδημία της πανώλης, που είχε αποδεκατίσει τον μισό πληθυσμό. Την ώρα που τα τεράστια πλοία-θησαυροφυλάκια των Κινέζων αυτοκρατόρων όργωναν τους ωκεανούς «για να συλλέξουν φόρους από τους βαρβάρους» (και, σύμφωνα με κάποιους μελετητές, ανακάλυπταν την Αμερική) η Ευρώπη μαστιζόταν από θρησκοληψίες ότι κάπου στον Ατλαντικό βρισκόταν το τέλος του επίπεδου κόσμου.


Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

Η Τρίτη των ποιητών...

Νίκος Καρούζος

ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ




Η δομή της θεότητος επί δέκα.

Χύνομαι στην ηδονή που λέει όχι και όχι

στο θάνατο

διάττοντες κομήτες η ρεύση του Όντος

η οπτική ονείρωξη

τ` αεροπλάνα τριαντάφυλλα στην ουράνια

νύχτα.

Σε απόγνωση το μυαλό δεν παίζει πραγματικότητα.



Νίκος Καρούζος ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1986
Διαμάντω Περδικέα: Μονοκονδυλιές [acrylik ink on canvas 30x40cm]

Νίκος Καρούζος (1926-1990). Ο Νίκος Καρούζος του Δημήτρη και της Κωνσταντίνας, το γένος Πιτσάκη, γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος στρατευμένος στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και εξορίστηκε μετά τη συνθηκολόγηση της Βάρκιζας. Η μητέρα του ήταν κόρη ιερωμένου και δασκάλου. Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων ο Καρούζος έδρασε στην ΕΠΟΝ και εξορίστηκε στην Ικαρία (1947) και στη Μακρόνησο (1951), από όπου έφυγε τελικά το 1953 μετά από νευρικό κλονισμό. Παντρεύτηκε δύο φορές, το 1955 τη Μαρία Δαράκη, με την οποία έζησε λίγους μόλις μήνες και το 1963 τη Μαίρη Μεϊμαράκη, από την οποία χώρισε το 1980. Από το 1981 και ως το τέλος της ζωής του τον συντρόφεψε η Εύα Μπέη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του, καθώς ήδη από το 1941 είχε στραφεί στην ποίηση. Το 1949 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο χώρο των γραμμάτων με τη δημοσίευση του ποιήματός του Σίμων ο Κυρηναίος στο περιοδικό Ο Αιώνας μας. Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Η επιστροφή του Χριστού εκδόθηκε το 1954. Στους λογοτεχνικούς κύκλους έγινε πιο γνωστός στη δεκαετία του '60 με τις συλλογές Η έλαφος των άστρων, Ο υπνόσακκος και Πενθήματα. Ακολούθησαν πολλές ακόμη συλλογές και συγκεντρωτικές εκδόσεις των ποιημάτων του ως τη συγγραφή του τελευταίου του ποιητικού έργου Αιώρηση, γραμμένου στις 29 Αυγούστου 1990 στο νοσοκομείο Υγεία, όπου ο ποιητής νοσηλευόταν τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος από καρκίνο, και πέθανε. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά όπως Νέα Εστία, Αθηναϊκά Γράμματα, Ευθύνη, Σπείρα, Τομές, η Λέξη. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1963), το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1963), το Α΄ Εθνικό Βραβείο Ποίησης, από κοινού με τους Τάκη Βαρβιτσιώτη και Μίλτο Σαχτούρη (1972) και το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1988).