Η εγγενής ασθένεια του χώρου, που θέλει να λέγεται και προοδευτικός, το να ψάχνουμε να λέμε (να’ χαμε να λέγαμε) για να βρούμε αποχρώσεις, μα δυστυχώς ποτέ την ουσία και να επιδίδεται επί μέρες ένας κόσμος ολόκληρος όχι στο ένα επιχείρημα, όχι στο άλλο, όχι αυτό το ’πε ο δείνας, να βρούμε ένα καλύτερο. Και έξυπνες ατάκες και δηκτικές και από δίπλα οι άλλοι τη δουλειά τους και το μάζεμα του κοσμάκη όπως αυτοί γουστάρουν.
Τι σκληρή αντιμετώπιση, πόσο σκληρή κόντρα κι αυτή.
Να νομίζει ο καθείς ότι όποιος μιλήσει πιο απαξιωτικά για το φαινόμενο φασισμός, που μας διεμβολίζει, θα κερδίσει το χρυσό παπούτσι.
Είναι πολύ πιο βαθιές οι ρίζες και οι αιτίες και κινδυνεύουμε να βρεθούμε προ εκπλήξεως. Γιατί, διάλογο με την κοινωνία δεν επιχειρεί κανείς, και ποικίλουν οι διαθέσεις των σωτήρων που αποτελούν και την κύρια αιτία της μεγέθυνσής της.
Διότι όσο δεν υπάρχει νόμος, λειτουργία του κράτους και το κυριότερο διαρκής αστυνόμευση για την εφαρμογή όλων των κανόνων (και όχι όσων μας βολεύουν) για την εύρυθμη συμβίωσή μας, τόσο το φαινόμενο θα μεγαλώνει, γιατί εμείς οι ίδιοι το γεννήσαμε και το εκθρέψαμε και φυσικά το αποδεχόμασταν ως τμήμα του προοδευτισμού και της ελληνικής παιδείας.
Έλα, μη βλέπω απορίες, το αυθαίρετο σωστό, το διπλοπαρκάρισμα, έλα πάρε κλήση και σβήστηνα και στο τέλος σας έχω γραμμένους όλους και κάνω αυτό που γουστάρω και πόσες χιλιάδες άλλες παθογένειες που νομίζουμε ότι τις εγκαταλείψαμε ως παρελθόν…
Συζητάμε λοιπόν για τα πάντα πλην αυτού.
Την αλλαγή, επιτέλους, της αθλιότητάς μας.
Κι αυτή δεν θάρθει δια της επιφοιτήσεως, αλλά ακολουθώντας τον δρόμο των πραγματικών μεταρρυθμίσεων. Κι αυτές με τη σειρά τους, ειλικρινά το πιστεύω όσο μπορεί να πιστεύει κανείς σήμερα, γιατί βέβαιοι δεν μπορούμε να είμαστε για το τίποτε. Ότι η όποια αλλαγή και μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να έρθει από πάνω.
Ίσως, για πρώτη φορά στην ελληνική μεταπολεμική πολιτική ιστορία, μια μεγάλη μεταρρύθμιση θα πρέπει να πηγάσει από τη βάση και όχι να επιβληθεί από πάνω. Και τη βάση, την κοινωνία δηλαδή, σήμερα μόνον η Αυτοδιοίκηση μπορεί να την εκφράσει και μάλιστα η τοπική.
Οι κινήσεις των πέντε Δημάρχων δείχνουν πως η κοινωνία αυτό αποζητά.
Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι, να παν στην άκρη όσοι ονειρεύονται άλλη μια φορά τον ρόλο του σωτήρα, αποδεχόμενοι ότι αρκετά τους σώσαμε εμείς, ας τους σώσει και κάποιος άλλος και να συστρατευθούν όλες οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας των πολιτών, όχι της ψευδεπίγραφης αλλά της πραγματικής, και μην αρχίσετε τις τρέλες και πώς θα τη γνωρίσουμε, μπαμ κάνει από χίλια μέτρα μακριά.
Καταβάλλοντας τη μέγιστη και ύστατη προσπάθεια για να στηθεί αυτός ο τόπος στα πόδια του, πριν αντιληφθούμε, ως μοναδικούς αντιπάλους και συνομιλητές απέναντι μας την Ν.Δ. με την Χ.Α. και όλους τους υπόλοιπους θεατές και μοιρολογίστρες μιας άθλιας, στην κυριολεξία πια, αντίληψης για τον τόπο και την προοπτική του.
Ο Μιχάλης Γ. Τριανταφυλλίδης είναι σύμβουλος ανάπτυξης
από το http://www.metarithmisi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου