Αναμενόμενη είδηση για όσους δεν θέλουν να βαυκαλίζονται με τα μεταρρυθμιστικά φληναφήματα των κυβερνήσεων των Μνημονίων.
Μεταρρυθμίσεις λειτουργικού χαρακτήρα στην ελληνική δημόσια διοίκηση, όντως, δεν γίνονται- κι αυτές, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν τις έχει εμποδίσει η κρατική διοίκηση, όπως ισχυρίζονται οι Γερμανοί για δικούς τους λόγους, αλλά οι Έλληνες κυβερνώντες. Έχουν μάλιστα και ονόματα: Ποιος «έθαψε» το σχέδιο αναμόρφωσης του κράτους που είχε εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και είχε γίνει δεκτό από τον τότε αρμόδιο Υπουργό Γιάννη Ραγκούση; Δεν ήταν ο κ. Ρέππας ο οποίος ακύρωσε όλο τον σχεδιασμό που υπήρχε μέχρι τότε, επικουρούμενος από τους Υφυπουργούς Ρόβλια και Τζωρτζάκη; Δεν καλύφθηκαν όλοι αυτοί πίσω από ένα ανύπαρκτο σχέδιο που υποτίθεται ότι είχαν εκπονήσει κάποιοι «Γάλλοι ειδικοί»; Δεν επικαλέστηκε ακριβώς τα ίδια ο επόμενος μοιραίος Υπουργός Μανιτάκης του οποίου ο μεταρρυθμιστικός οίστρος άνοιξε την κερκόπορτα των απολύσεων;
Οι προηγούμενοι πολιτικοί εξέφραζαν, βεβαίως, μια συγκεκριμένη αντι-μεταρρυθμιστική αντίληψη και ποικίλα όσα μικρά και μεγάλα συμφέροντα συνωθούνται κάτω απ’ αυτήν.
Εκείνο, όμως, που είναι ακόμη περισσότερο οδυνηρό κι από την διαπίστωση ότι η πολιτική μας τάξη δεν ηγείται της μεταρρύθμισης αλλά της αντι-μεταρρύθμισης, είναι ότι δεν εμφανίστηκαν άλλοι κοινωνικοί εταίροι που να έθεσαν την μεταρρυθμιστική ατζέντα. Επίσης δεν υπήρξε παρά μόνο περιορισμένη και αποσπασματική παρουσία οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών που κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση.
Συνεπώς, παραμένει γεγονός αναντίρρητο ότι οι μεταρρυθμίσεις όχι μόνο δεν έγιναν αλλά φαίνεται, όντως, σαν να μη μπορούν να γίνουν κιόλας.
Αλλά πρέπει να γίνουν.
Δεν απομένει λοιπόν στον ελάχιστο χρόνο που ακόμη έχουμε στην διάθεσή μας όσοι εξ ημών δεν θέλουμε να γίνουμε ιθαγενείς στην ίδια μας την χώρα να αγωνιστούμε μέσα κι έξω απ’ αυτήν προκειμένου να δείξουμε ότι «εμείς οι Έλληνες» μπορούμε και ξέρουμε, ότι μπορούμε καλύτερα από τους ξένους «ειδικούς» (τύπου «Γάλλων») και κυρίως ότι μόνον εμείς γνωρίζουμε τα δύσκολα μονοπάτια της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων: Σ’ αυτούς τους Έλληνες ανήκουν δημόσιοι υπάλληλοι με γνώση και μεράκι, πολίτες που ενδιαφέρονται για την οργάνωση και λειτουργία του ελληνικού κράτους, ειδικοί, Έλληνες και ξένοι.
Μια είναι η μεγάλη διαφορά μας από την πρόταση των Γερμανών: Οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα ή θα είναι «ελληνικές» ή θα αποτύχουν. Ελληνικές, υπό την έννοια ότι θα στηρίζονται και θα αντανακλούν πεποιθήσεις και αξίες (όχι, μόνον, απαξίες!) των Ελλήνων και όχι των Γάλλων, των Γερμανών, των Κινέζων κλπ. Το «one size fits all» και το «Bon pour l’ Orient» που δεν θα δέχονταν ποτέ οι Γερμανοί ή οι Γάλλοι για τον εαυτό τους και τα κράτη τους, δεν πρέπει και δεν μας αξίζει να τα δεχτούμε.
Οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να κρατήσουν την Ελλάδα ενσωματωμένη στην διεθνή κοινότητα εξασφαλίζοντας την διακριτότητά της στον παγκόσμιο στερέωμα. Ας αποδείξουμε, έστω και τώρα, ότι εμείς μπορούμε να έχουμε ένα κράτος που έχει μια ελληνική ταυτότητα και γι αυτό δεν χρειαζόμαστε τις υπηρεσίες ούτε των «Αγγλόφιλων» ούτε των «Γαλλόφιλων» ούτε των «Γερμανόφιλων».
Από τον Ρήγα μέχρι τον Βενιζέλο δείξαμε ότι μπορούμε όχι μόνο να οραματιστούμε και να δώσουμε υπόσταση σ’ αυτό το κράτος αλλά και να το κάνουμε να μεγαλουργήσει και να διακριθεί!
από την f/b σελίδα Ινστιτούτο Έρευνας Ρυθμιστικών Πολιτικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου