Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Η ζωή μου τέλειωσε και δεν το πρόσεξε κανείς… του Αργύρη Κωστάκη

Στην υπέροχη δραματική κινηματογραφική ταινία Company men, ο πρωταγωνιστής Μπεν Άφλεκ, ένας απολυμένος σαραντάρης λόγω περικοπών στην εταιρία που εργαζόταν, λέει κάποια στιγμή στη γυναίκα του «η ζωή μου τελείωσε και δεν το πρόσεξε κανείς«.
Αυτή η φράση, αυτές οι εννέα λέξεις, αντικατοπτρίζουν τη σημερινή πραγματικότητα στη χώρα μας για εκατομμύρια ανθρώπους. Οι ζωές τους τέλειωσαν και δεν το πρόσεξε κανείς!
Κι εκτός από τους πολιτικούς καννίβαλους Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ που καταβαράθρωσαν τη χώρα μας, δεν το πρόσεξε και η Αριστερά που έπαιξε το βρώμικο παιχνίδι του επαγγελματικού συνδικαλισμού.
Πώς εξηγείται αλλιώς -για παράδειγμα- ο θρυλικός Ανδρέας Κολλάς, ο συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ ο οποίος δημοσίως στην Ομόνοια ξεβράκωνε τους συναδέλφους του στα λεωφορεία επειδή είχαν διαφορετική άποψη, στην εποχή Μητσοτάκη θα θυμούνται οι παλιότεροι. Τώρα ο Κολλάς έχει βρει κομματική στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ!


Δεν θα έπρεπε ο Αλέξης Τσίπρας, που κομίζει το νέο, μοντέρνο, προοδευτικό, άφθαρτο κι ελπιδοφόρο να απαγορεύσει την είσοδο στο κόμμα του τέτοιων τύπων; Πού είναι οι εκφραστές του τερατώδους τσαμπουκά των επαγγελματιών συνδικαλιστών, οι οποίοι με τις μαξιμαλιστικές παράλογες απαιτήσεις τους οδήγησαν κι αυτοί με τον τρόπο τους τη χώρα στο γκρεμό; Πού είναι οι κομματικοί σφουγγοκωλάριοι των ελεεινών παρασκηνιακών μηχανισμών, μεσολαβητές της σκοτεινής πελατειακής εξουσίας;

Όλοι αυτοί έγιναν «σημαιοφόροι» της Δημοκρατίας. Με μια λεπτομέρεια. Δεν πρόσεξαν αυτοί οι συνδικαλιστές ότι τέλειωσε η ζωή 2.000.000 ανθρώπων από τον ιδιωτικό τομέα.

Πάνω απ’ αυτούς, φυσικά, η πλειονότητα των πολιτικών. Στην ψυχιατρική επιστήμη ο όρος «διπλασιασμός» σημαίνει μια ψυχολογική διαδικασία κατά την οποία το άτομο λειτουργεί αλλιώς επαγγελματικά κι αλλιώς στην προσωπική του ζωή -το σπίτι, την οικογένεια, τους φίλους. Πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή των γιατρών των Ναζί στα κρεματόρια του Άουσβιτς και του Νταχάου. Μπορούσαν να διαχωρίζουν τις γενοκτονίες και τις κτηνώδεις πράξεις τους από την άλλη ζωή τους ως σύζυγοι, πατεράδες, αδελφοί, φίλοι ή γείτονες.

Φοβάμαι ότι από μιας μορφής «διπλασιασμό» πάσχει η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτικών. Τελειώνει ζωές. Οδηγεί καθημερινά ανθρώπους στο περιθώριο της ζωής, που μέχρι χτες ζούσαν φυσιολογικά. Εργάζονταν και είχαν έναν -έστω χαμηλό μισθό- για να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους με αξιοπρέπεια. Έκαναν κάποια -έστω μικρά- όνειρα. Είχαν μια -έστω αμυδρή- ελπίδα ότι κάποτε θα πάρουν μια -έστω ισχνή- σύνταξη για να επιβιώσουν στα γεράματα.

Τώρα όλα αυτά χάθηκαν, καθώς ένας ανυπέρβλητος τοίχος τους εμποδίζει να σκαρφαλώσουν για να δούνε φως.

Η πλειονότητα των πολιτικών τελειώνει ανθρώπους όταν βρίσκεται στη βουλή και στα κομματικά ή υπουργικά γραφεία. Αλλά όταν επιστρέφουν σπίτι τους φαντάζομαι ότι είναι στοργικοί γονείς, καλοί σύζυγοι, πιστοί φίλοι. Δεν μπορεί να έχουν αυτό το παγωμένο βλέμμα της Βουλής μέσα στο σαλόνι τους. Δεν είναι δυνατόν όπως μιλάνε στα τηλεοπτικά πάνελ και στις ταβέρνες με τους φίλους τους.

Σιχαίνομαι τον εαυτό μου όταν γράφω ξανά και ξανά τις σκέψεις μου για την πολιτική και δέχομαι όλη αυτή την αρνητική ενέργεια και τις ύβρεις από τους βολεμένους του συστήματος ή τους φανατικούς των κομματικών στρατών. Μακάρι στα καλοκαιρινά κείμενα του Αυγούστου να βρω την έμπνευση για να γράψω για τα παιδικά βλέμματα της ευτυχίας και της άδολης αγάπης.

Άλλωστε κάπου διάβασα -δεν θυμάμαι πού και αδικώ τον άνθρωπο που το έγραψε- ότι το καλοκαίρι είναι η εποχή που μας θυμίζει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση του θανάτου που ουσιαστικά αποθέωνε τη ζωή. Πίστευαν ότι όταν οι ψυχές έφταναν στις πύλες του παραδείσου, οι φύλακες τους έκαναν δύο ερωτήσεις: «Βρήκες χαρά στη ζωή σου;». » Η ζωή σου πρόσφερε χαρά στους άλλους;».

Υστερόγραφο: Ευχαριστώ, με καθυστέρηση, για τα καλά τους λόγια και τα σχόλια συμπαράστασης τους Τάσο Φούντογλου, Δήμο Μπουλούκο, Βαγγέλη Λιακόγκονα και Χρήστο Παπανικόλα. Συγνώμη απ’ όσους ξεχνάω. Να είστε όλοι καλά.

από το www.aixmi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου