ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ---του Γεράσιμου Γεωργάτου

Παλιότερα τα σπίτια μας, μαζί με τα τρακτέρ των αγροτών, κινδύνευαν από τους κομμουνιστές. Σήμερα το ιερό κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του Έλληνα απειλείται από τις τράπεζες, τους ξένους επενδυτικούς οίκους και την τρόικα. Εδώ και κάμποσο καιρό διαχέεται η πληροφορία ότι οι ελληνικές τράπεζες πωλούν τα κόκκινα δάνεια αγοράς κατοικίας σε ξένους διεθνείς επενδυτικούς ομίλους, σε τιμή χαμηλότερη από την ονομαστική τους αξία, εκχωρώντας τους φυσικά και το δικαίωμα είσπραξης των οφειλομένων. Ταυτόχρονα αναγγέλλεται ότι δεν πρόκειται να δοθεί παράταση στην αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, που λήγει τέλος του 2013, κατ` απαίτηση της τρόικας. Πλήρες λοιπόν το σενάριο, με ξένους οίκους και τρόικα να ετοιμάζονται να αρπάξουν τις περιουσίες των Ελλήνων και σύμπασα η αντιπολίτευση μαζί με τους λαϊκιστές της συμπολίτευσης να ετοιμάζονται να υψώσουν τείχη αντίστασης στην επερχόμενη λεηλασία.
Είναι όμως έτσι; Γιατί μια δεύτερη και τρίτη ανάγνωση, για όποιον θέλει να την κάνει, γεννά ορισμένα ερωτηματικά και προβληματισμούς.
Πρώτον, η πώληση των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες δεν αποτελεί κάποια περίεργη, αλλά συνηθισμένη διεθνή πρακτική. Προτιμούν να εισπράξουν λιγότερα αλλά σίγουρα, μειώνοντας το ρίσκο το οποίο μεταφέρεται στους επενδυτικούς οίκους. Η δράση των επενδυτικών οίκων υπόκειται στην εθνική νομοθεσία. Συνεπώς οποιοσδήποτε διακανονισμός για την αποπληρωμή των κόκκινων δανείων εξαρτάται από το πλαίσιο που ισχύει ή θα θεσπίσει η ελληνική κυβέρνηση.



Ήδη, κατ` απαίτηση της τρόικας από τον Σεπτέμβριο θα υπάρξουν, σύμφωνα με την ειδησεογραφία, προβλέψεις για διαμόρφωση πλαισίου διακανονισμών που θα λαμβάνει υπόψη την πραγματική οικονομική κατάσταση κάθε οφειλέτη, ώστε και αυτός να μπορεί να αποπληρώσει τα οφειλόμενα και οι τράπεζες να μην καταγράψουν σημαντικές απώλειες. Πιθανότατες θεωρούνται και οι διαγραφές δανείων, εκεί όπου αποδεδειγμένα δεν θα υπάρχουν εισοδήματα και θα έχει αποπληρωθεί σημαντικό μέρος του ποσού.
Είναι ορθό να διαιωνίζεται η αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας;
Μάλλον όχι. Με την αγορά κατοικίας σε κρίση, όσο καθυστερούν ρυθμίσεις και πλειστηριασμοί, το κραχ θα είναι μεγαλύτερο με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομίας και πρωτίστως θα απαξιώσει δραματικά και τις μικρές και μοναδικές ιδιοκτησίες ανθρώπων που δεν χρωστούν ή είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.
Αν κάποιος δεν πήρε δάνειο ή το αποπληρώνει κανονικά, δεν αδικείται σε σχέση με τον ασυνεπή ή αυτόν που καλύπτεται πίσω από τη διαιώνιση της αναστολής των πλειστηριασμών; Και ίσως να μην είναι και λίγοι αυτοί που με πρόσχημα την κρίση, αφού μεταβίβασαν άλλα περιουσιακά τους στοιχεία, κηρύσσουν στάση πληρωμών.
Φυσικά είναι πολλοί αυτοί που πραγματικά αδυνατούν, λόγω δραματικής περικοπής των εισοδημάτων τους ή λόγω ανεργίας και απουσίας εισοδημάτων.
Γι` αυτό ακριβώς έχει μεγάλη σημασία το πλαίσιο των διακανονισμών που θα συνοδεύει την άρση της αναστολής των πλειστηριασμών. Και εδώ όποια πολιτική δύναμη δεν λαϊκίζει μπορεί να διατυπώσει σοβαρές προτάσεις οι οποίες μπορεί να εκτείνονται από τις πολλές και μικρές δόσεις, ανάλογα με το εισοδηματικό προφίλ του οφειλέτη, μέχρι κάποιας μορφής leasing που θα αντιστοιχεί σε ένα χαμηλό ενοίκιο και θα επιτρέπει στον οφειλέτη την εφόρου ζωής χρήση του ακινήτου, χωρίς αυτό να περιέρχεται στην ιδιοκτησία του ιδίου ή των κληρονόμων του.
Τέτοιες ρυθμίσεις φαίνεται να συζητά και η τρόικα, όχι επειδή αγάπησε ξαφνικά τους πιο αδύναμους, αλλά επειδή θέλει την ομαλοποίηση και την επαναλειτουργία της αγοράς ακινήτων, εκκινώντας από χαμηλότερο φυσικά επίπεδο λόγω της κρίσης, όπως εξάλλου πρέπει να γίνει και με το σύνολο της οικονομίας, όχι μόνο από την πλευρά της ζήτησης, αλλά και από την πλευρά της προσφοράς. Σε μια τέτοια συζήτηση και διαμόρφωση προτάσεων πρέπει να εμπλακεί όποιος θέλει να θεωρείται σοβαρός και υπεύθυνος, αντί να λαϊκίζει και να υψώνει τα λάβαρα του αλυτρωτισμού και της αντίστασης που συχνά διαιωνίζουν ανισότητες και αδικίες σε βάρος όσων είναι πραγματικά έντιμοι και βρίσκονται πραγματικά σε ανάγκη.