——Μετά από σιωπή πολλών ημερών του απάντησε (24.6) ο καθηγητής κ.Πιζάνιας, που κατέφυγε σε αφορισμούς, τοποθετώντας το συνάδελφό του, ως ανορθολογιστή, δεξιότερα των Κολλυβάδων, λησμονώντας πως τώρα πιά ο ΣΥΡΙΖΑ κολακεύει, συνομιλεί, συγκαλύπτει και δηλώνει πως έχει παράλληλους στόχους με τους υψηλόβαθμους Κολλυβάδες.
——Ο κ.Ν.Μ. δεν είναι τυχαίος άνθρωπος. Είναι νομίζω σοβαρός επιστήμονας και είχε το θάρρος να αγγίζει ακόμη και «απαγορευμένα» θέματα όπως οι Τουρκόφωνοι Ελληνορθόδοξοι Πόντιοι που συνεργάστηκαν με το ναζιστικό στρατό Κατοχής στη Β.Ελλάδα («Γιασσασίν Μιλιέτ»-Πανεπ.Εκδ.Κρήτης-2001). Γράφει λοιπόν στην εφημερίδα: «…..Τα συσσίτια του ΕΑΜ πράγματι συνέβαλαν στο να γλιτώσουν από τον θάνατο πολλοί άνθρωποι στα χρόνια της Κατοχής – αν και αυτό που ξέχασε να πει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως το ίδιο ακριβώς έκαναν και η Εκκλησία της Ελλάδας, ο Ερυθρός Σταυρός και η UNRA αργότερα.
Η μόνη διαφορά είναι πως αυτοί δεν διέθεταν όπλα και δεν ενδιαφέρονταν για την κατάκτηση της εξουσίας…..Το πρόβλημα όμως είναι πως δεν πρόκειται για ανθρωπιστική παρέμβαση αλλά για μια βαθιά πολιτική επιλογή με βασικό στόχο τη διαμόρφωση δικτύων επιρροής μέσα στον πληθυσμό των φτωχών κατοίκων, της Αθήνας κυρίως. Στην πραγματικότητα, με αυτήν του την επιλογή, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζει να ανταγωνιστεί πιο αποφασιστικά τη Χ.Α. στον τομέα μιας ιδιόμορφης κοινωνικής πολιτικής, όπου τα κόμματα θα αναλαμβάνουν δράσεις που είτε ανήκουν στη σφαίρα του κράτους (κοινωνική πολιτική) είτε στη σφαίρα της κοινωνίας των πολιτών (π.χ. Εκκλησία, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις). Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο στόχος αυτός της παρέμβασης είναι η δημιουργία μιας νέας εκλογικής πελατείας, και μάλιστα ανάμεσα στις κατηγορίες των πιο φτωχών και εξαθλιωμένων πολιτών της χώρας. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για μια πολιτική εκμαυλισμού των συνειδήσεων των πιο χαμηλών τάξεων της κοινωνίας. Εξάλλου, αν τα πολιτικά κόμματα θέλουν να προσφέρουν σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής, μπορούν να καταθέσουν τα χρήματα ή μέρος αυτών που παίρνουν από τον κρατικό προϋπολογισμό (που σε τελευταία ανάλυση είναι λεφτά των φορολογουμένων) σε κάποιο ίδρυμα ή φορέα και ας πηγαίνουν οι εθελοντές τους να προσφέρουν στις προϋπάρχουσες δομές κοινωνικής πρόνοιας.…. Όλες οι παράλληλες δράσεις κοινωνικής πρόνοιας που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αναπτύξει έχουν εντέλει έναν στόχο: να διευρύνουν το πεδίο επιρροής του κόμματος και να εντάξουν στα δίκτυα της οργάνωσης μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. Εντέλει, είναι φανερό πως οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφουν το οργανωτικό μοντέλο που ο Τσάβες υιοθέτησε στη Βενεζουέλα προκειμένου να κατακτήσει και να διατηρήσει την εξουσία. Αυτό υπονοεί πως μια υποτιθέμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαμορφώσει τις συνθήκες για να περάσουμε στον χώρο της γκρίζας ζώνης ανάμεσα στη δημοκρατία και τον μονοκομματικό αυταρχισμό της Λαϊκής Δημοκρατίας. Σε αυτήν την γκρίζα ζώνη δεν θα καταλυθούν οι θεσμοί της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας αλλά οι λειτουργίες τους θα δέχονται τον ανταγωνισμό από παράλληλους θεσμούς και δομές κινητοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά λοιπόν, μια επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα σημαίνει μια σχέση έντασης ανάμεσα στους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και αυτούς που η οργάνωση θα έχει εγκαταστήσει παράλληλα. Πώς θα εξελιχθεί αυτή η σχέση έντασης δεν μπορεί κανείς να προδικάσει. Η εξέλιξή της όμως θα καθορίσει την ποιότητα της δημοκρατίας στην Ελλάδα».
Θα επιχειρήσω να σχολιάσω μερικά καίρια σημεία του άρθρου:
Α) Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν ποτέ κυβερνήσει, δεν συνιστά απειλή για τη Δημοκρατία, με την έννοια της κατάργησης αστικών δημοκρατικών ελευθεριών σε ακροαριστερή κατεύθυνση. Τουναντίον διαθέτει πολύ σοβαρότερα δημοκρατικά πιστοποιητικά και ευαισθησίες από τη ΝΔ του κ.Σαμαρά, των ακροδεξιών συμβούλων του και των κρατικών μηχανισμών που ήδη κουρελιάζουν το Σύνταγμα (παρατεταμένες προφυλακίσεις, κακοποιήσεις και αυτοκτονίες κρατουμένων, αρνησηδικία κλπ) και δείχνουν εγκληματική ανοχή στην κακουργηματική δράση των Ναζιστών, διακινώντας μάλιστα την επικίνδυνη θεωρία των δυο άκρων, από την οποία δεν φαίνεται να αφίσταται ιδιαίτερα ο κ.Ν.Μ., με κάποιες διατυπώσεις του στο συγκεκριμένο άρθρο. Αυτά είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού και ο καθηγητής χάνει τη σοβαρότητά του μιλώντας για «λαϊκές Δημοκρατίες» κλπ.
——Ο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς δεν πρόκειται να κάνει ούτε αστικοδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, αν μη τι άλλο γιατί δεν τις έχει σε πρώτη προτεραιότητα και δεν έχει τα εχέγγυα για να τις προλάβει, έστω σε κάποια δεύτερη φάση της διακυβέρνησής του. Αν πιστέψουμε το νέο του ρεπερτόριο, θα κυβερνήσει στον τομέα των δημοκρατικών δικαιωμάτων σαν συντηρητικό κεντροδεξιό κόμμα. Έχει θάψει ακόμη και το ζήτημα του χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας και αναζητώντας απεγνωσμένα συμμάχους πέρα από το φυσικό του χώρο συνεργασιών (ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ-Οικολόγοι) τον οποίο άκριτα εχθρεύεται, συμφύρεται με λαϊκοδεξιές ομάδες και με ανθρώπους του δημοσιογραφικού υπόκοσμου, κολακεύει ακροδεξιούς μητροπολίτες και θαυμάζει τον αυταρχικό «Εθνάρχη» Καραμανλή. Αυτά όμως δεν θέλει να τα δει ο κ. καθηγητής, που αρνείται να διαγνώσει στο ΣΥΡΙΖΑ την ακίνδυνη για το κατεστημένο της διαπλοκής καρικατούρα του ΠΑΣΟΚ του 1981 και βλέπει, θυμίζοντας τη δεξιά προπαγάνδα του 1980, ακροαριστερές απειλές για το καθεστώς. Αυτά είναι πράγματα τραβηγμένα από τα μαλλιά. Ακόμη και νεαροί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που φαντασιώνονται πως είναι «αναρχικοί» (!) προκαλώντας τις υποκριτικές κινδυνολογίες της ΝΔ, σπεύδουν να υποβάλλουν τα σέβη τους στο μητροπολίτη, να υπερασπιστούν άγαρμπα τη βουλευτική αποζημίωση και να κολακέψουν τους ψηφοφόρους τους, που κάνουν Κόλαση τη ζωή των μινκ στις όχθες της λίμνης της εκλογικής τους επικράτειας. Αλλά για τα “γουναράδικα” του “Συνασπισμού της Οικολογίας κλπ” και του κ.Διαμαντόπουλου θα μιλήσουμε προσεχώς..
——Η μόνη απειλή για τη Δημοκρατία μέσω ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να έλθει από μια πιθανότατη παταγώδη κυβερνητική αποτυχία του στα οικονομικά, η οποία θα ανοίξει το δρόμο στην πιο σκληρή και ακραία Δεξιά, ίσως και σε μια συμμαχία ΝΔ-Χ.Α. όπως την έχουν ήδη οραματιστεί κάποια στελέχη της ΝΔ, όπως ο πατέρας της Αξιοκρατίας κ.Β. Πολύδωρας. Αυτό το ενδεχόμενο όμως μοιάζει πολύ αδύναμο, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει συμμάχους και ο αρχηγός του δεν έχει την εκτίμηση του εκλογικού σώματος, άρα μόνο πάνω στα ερείπια μιας ανεξέλεγκτης προηγηθείσας χρεοκοπίας ή έστω μιας ακραίας φτωχοποίησης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, μπορεί να προσεγγίσει κάποιας μορφής αυτοδυναμία μετά την επόμενη εκλογική μάχη.
Β)Ο κ.Ν.Μ., στην προσπάθειά του να αμαυρώσει το ΣΥΡΙΖΑ, εξωραϊζει τους άλλους, εγκαλώντας μάλιστα τον κ.Τσίπρα που δεν αναφέρθηκε στην κοινωνική δράση της Εκκλησίας στην Κατοχή (ούτε στο δωσιλογισμό της αναφέρθηκε ο κ.Τσίπρας ποτέ, αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί τον κ.Ν.Μ.). Διαπιστώνει λοιπόν ο συγγραφέας του άρθρου: «Η Εκκλησία δεν διέθετε όπλα και δεν ενδιαφερόταν για την κατάληψη της Εξουσίας» (σαν την Αριστερά). Στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις όμως οδηγούν στο αυτονόητο. Η Εκκλησία είναι ένας πολύ σκληρός εξουσιαστικός μηχανισμός, που θέλει να ελέγχει ακόμη και τη συνείδηση των ανθρώπων και έχει επιβληθεί στη χώρα μας με βίαιο τρόπο, ασκεί κοσμική εξουσία, είναι απλωμένη παντού, κάνει πλύση εγκεφάλου σε ανήλικους, υπηρετεί τον Εθνικισμό, διδάσκει την υποταγή στην εξουσία, συνεργάζεται με τις πιο αυταρχικές δομές και εκφράσεις του Κράτους και αποτελεί την αιχμή του ολοκληρωτικού του δόρατος, όταν αυτό χρειάζεται να επιστρατευθεί. Η Εκκλησία δεν ενδιαφέρεται για την κατάληψη της Εξουσίας, μόνο στο βαθμό που την έχει ήδη καταλάβει. Δεν έχει όπλα γιατί αγιάζει τα όπλα του «φιλοχρίστου ημών Στρατού», της Αστυνομίας του Αγ.Αρτεμίου αλλά και των «Ταγμάτων Εφόδου», όταν χρειαστεί. Αυτά δεν δικαιούται να τα αγνοεί ο κ.Ν.Μ. όταν διατυπώνει τα ημιτελή του συμπεράσματα και αθωώνει την κηδεμόνευση συνειδήσεων ακόμη και μικρών παιδιών, από την ανιδιοτελή δράση της Εκκλησίας.
Γ) Συνεχίζει ο κ.Ν.Μ.: «…αν τα πολιτικά κόμματα θέλουν να προσφέρουν σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής, μπορούν να καταθέσουν τα χρήματα ή μέρος αυτών που παίρνουν από τον κρατικό προϋπολογισμό (που σε τελευταία ανάλυση είναι λεφτά των φορολογουμένων) σε κάποιο ίδρυμα ή φορέα και ας πηγαίνουν οι εθελοντές τους να προσφέρουν στις προϋπάρχουσες δομές κοινωνικής πρόνοιας». Εδώ μπορώ να συμφωνήσω με τον αρθογράφο, που όμως παραβιάζει ανοιχτές πόρτες, γιατί πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ κάπως έτσι ενεργεί, όχι δηλαδή απ’ευθείας ως κόμμα, αλλά ως αρωγός και συμμέτοχος, μέσω μελών του, σε ευρύτερες ομάδες πολιτών. Άλλωστε η πεμπτουσία των κοινωνικών δράσεων της Αριστεράς είναι πάντα μέσα από την κινητοποίηση ανθρώπων πέρα από τα κομματικά της σύνορα και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΚΚΕ για να μπορεί ή και να θέλει να κατευθύνει οργανωτικά τέτοια σχήματα. Εκείνο που όφειλε να ελέγξει ο κ.Ν.Μ. αλλά του διαφεύγει, είναι το πως ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαγγείλει υποχρεωτική παρακράτηση του 20% του μισθού των βουλευτών του για κοινωνικές δράσεις, δεν έχει δώσει το σχετικό απολογισμό. Υποπτεύομαι πως αυτό συμβαίνει για το λόγο ότι έχουμε μια εξαγγελία, που δεν υλοποιήθηκε στο βαθμό που να αφορά το σύνολο της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Η σύγκριση των δράσεων του ΣΥΡΙΖΑ ως προς τις μεθόδους, την έκταση, το αποτέλεσμα, την αισθητική, το ήθος και τις προθέσεις, δεν μπορεί να γίνεται επ’ουδενί με τους χυδαίους και θορυβώδεις θεατρινισμούς της Χ.Α.
——Κάτι που απέφυγε να σημειώσει ο κ.Ν.Μ. ή απλά δεν έχει αντιληφθεί ή μάλλον δεν τον συμφέρει στο χτίσιμο του ευφάνταστου σεναρίου του, είναι κάποιες συναφείς με το θέμα του προθέσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Στην κάθε άλλο παρά ακροαριστερή ή επαναστατική του προσπάθεια να κολακέψει τον αρχιεπίσκοπο και να εξευμενίσει τους ακροδεξιούς μητροπολίτες, δήλωσε στη συγκέντρωση της πλατείας Συντάγματος (για την ακρίβεια της οδού Φιλελλήνων): «Δουλεύουμε από τώρα για να απαλύνουμε τις πληγές του λαού μέσα στις δομές αλληλεγγύης, σε συνεργασία με τους θεσμούς της Αυτοδιοίκησης και της Εκκλησίας». Αυτή η παράμετρος δεν υποστηρίζει το μοντέλο που έχει στο μυαλό του ο κ.Ν.Μ., διότι δείχνει ένα καθαρά καθεστωτικό και μικροαστικών αντιλήψεων κόμμα, που όχι μόνο δε ζητά λογαριασμό ακόμη και από την «Αλληλεγγύη-Αποστολή» των Φουρλεμάδη, Κυριακίδη και Λαυρεντιάδη, αλλά δημιουργεί την εντύπωση ότι τη βλέπει ως συνέταιρό του στην κοινωνική δράση. Αυτή είναι και η αιτία που ονόμασα τον καθ’όλα επαινετό κοινωνικό ακτιβισμό του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει και μια ιστορική παράδοση, με τον απαξιωτικό όρο “φιλανθρωπία”. Η κουλτούρα και η πρακτική της Αριστεράς πολεμούν την κοινωνική αδικία, δεν την καλλιεργούν και δεν επωφελούνται από αυτήν για να εξουσιάσει το κόμμα φτωχούς ανθρώπους ή για να αυγατίσει την περιουσία του και για να καλύψει τις πομπές του, όπως κάνει το επισκοπάτο. Η επιλογή λοιπόν της ονομασίας δεν είναι δική μου, είναι αυτών των τυχοδιωκτικών παραγόντων της αριστερής αρχηγικής αυλής, που ασκώντας καθαρά ευκαιριακή προσωπική πολιτική, κολακεύουν ακροδεξιούς δεσποτάδες και παραλληρίζουν τους στόχους και τις δράσεις της Αριστεράς με τα καμώματα της Εκκλησίας. Έτσι εξηγείται και η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και για εκκρεμή, αδίκαστα και ξεχασμένα ιερά σκάνδαλα, όπως π.χ. αυτό της Βουλιαγμένης: «Σκάνδαλο με εκκλησιαστική περιουσία στη Βουλιαγμένη (11.8.2010)…πώληση των τεσσάρων στρεμμάτων της Εκκλησίας …Ο αγοραστής της εν λόγω έκτασης είναι οδοκαθαριστής του Δήμου. Την ίδια μέρα και στο ίδιο συμβολαιογραφικό γραφείο, έναντι τιμήματος 15,5 εκατομ. ευρώ, η ίδια έκταση πωλήθηκε σε κυπριακές off shore εταιρείες (σημ.Λασκ.: Αυτή είναι η περιουσία που κατά τον κ.Γλέζο θα μοιράσει η Αρχιεπισκοπή Κύπρου στο λαό;) … Η έρευνα διεκπεραιώθηκε μετά από 12 μήνες και ελήφθησαν σειρά καταθέσεων …όχι όμως από κληρικούς…. Από την πλευρά της Eκκλησίας, επικεφαλής των υπηρεσιών είναι ο Ιωαννίνων Θεόκλητος (δεν εκλήθη από τον εισαγγελέα) ενώ γενικός διευθυντής της ΕΚΥΟ είναι ο Αντ. Ζαμπέλης. Το σίγουρο είναι ότι ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος είχε αποδώσει εύσημα τόσο στον κ.Θεόκλητο όσο και στον κ.Ζαμπέλη, ..».
——Επειδή η αξιωματική αντιπολίτευση είναι μεταξύ άλλων και ένας στρατηγικός ελεγκτικός θεσμός της Δημοκρατίας, οι εκκωφαντικές σιωπές της δεν είναι αθώες. Δε λέω ότι μεταφράζονται σε χρυσό, λέω όμως πως έχουν τη δυσοσμία της συναλλαγής και προοιωνίζονται τη συνέχεια της φαυλοκρατίας και με το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Αυτή είναι η διαρκής απειλή για την ταλαίπωρη Δημοκρατία μας και όχι κάποια περιορισμένης έκτασης αντιδημοκρατικά καραγκιοζιλίκια του τριτοκοσμικού μοντέλου Τσάβες (όχι καθολικά αρνητικού όμως, κάθε άλλο, όπως υπαινίσσεται από την υψηλή καθέδρα της δυτικής ευμάρειας ο συγγραφέας), που τάχα θα εφαρμόσει κατά τον κ.Ν.Μ. ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια ευρωπαϊκή χώρα, πολύ πιο αστικοποιημένη, και εξελιγμένη από την τριτοκοσμική Βενεζουέλα. Η σύγκριση Τσάβες-Τσίπρα είναι εκτός τόπου και χρόνου και παίρνει τις διαστάσεις μιας δεξιάς κινδυνολογίας από άνθρωπο που τον θεωρούσα σοβαρό. Ο κ.Μαραντζίδης αυτοϋπονομεύεται όταν αναπαράγει την προπαγάνδα των Γκαιμπελίσκων της ΝΔ, που θέλουν να παρουσιάσουν ένα ανερχόμενο αριστερόστροφο μόρφωμα, το οποίο βρίσκεται σε μια πολύπλοκη διαδικασία παλαιοκομματικής αναδίπλωσης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κινηματικής μορφής απειλή για την κολοβή μας πελατειακή Δημοκρατία των πραγματικά “εκμαυλισμένων συνειδήσεων” και των εξαγορασμένων και ποδηγετούμενων ψήφων του ΝΔΠΑΣΟΚ. Τον κ.Μαρατζίδη ενοχλεί το αθώο ακτιβιστικό άχυρο στο μάτι του ΣΥΡΙΖΑ και όχι το καρφί στο μάτι της Εκκλησίας, η οποία εξευτελίζει ανθρώπινες αξιοπρέπειες μέσω της “ελεημοσύνης” και ελέγχει, με τη συνενοχή του Κράτους, παιδιόθεν περίτρομες συνειδήσεις, που τις εξαργυρώνει και τις χρησιμοποιεί εξωθεσμικά για να εμποδίσει ώριμους εκσυγχρονισμούς. Τα καραγκιοζιλίκια του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορούν τις ανθρωπιστικής φύσης ενέργειές του, δεν έχουν σχέση με ολοκληρωτισμό, σπάνια παραπέμπουν σε έλλειμμα δημοκρατικών αντιλήψεων (όπως αυτό του κ.Τσίπρα με την ιταμή αποπομπή του Γερμανού δημοσιογράφου, με την αποτυχημένη απόπειρα συκοφάντησής του και με τις ανόητες δικαιολογίες και αήθεις κινήσεις που επακολούθησαν), κάθε άλλο παρά χειρότερα είναι από παρόμοια των αλλων κομμάτων, έχουν απλά να κάνουν με αναπαραγωγή παλαιοκομματικών προτύπων από ένα κόμμα με νεαρό και άπειρο αρχηγό, που φούντωσε απότομα και δεν ξέρει πως να χειριστεί τις δυνάμεις του. Ο κ.Τσίπρας προφανώς κινείται να καταλάβει και το χώρο του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και φλερτάρει ακόμη και με το απερίγραπτο κόμμα Καμμένου, ο οποίος εξέφρασε πρόσφατα ανησυχίες για τις υποτιθέμενες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το στρατό. Η αξιωματική αντιπολίτευση, παρά τις κάποιες αριστερίστικες εξάρσεις του γλυκού νερού μερικών βουλευτών της, δε θα βρεθεί ως κυβέρνηση αριστερότερα από τη γραμμή μιας ιθαγενούς εκδοχής, επί το μικροαστικότερο, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Δεξιότερα μπορεί.
Εκεί οφείλει να συγκεντρώσει τα πυρά του κάθε σκεπτόμενος και δημοκρατικός πολίτης, στη φτώχια, στο συντηρητισμό και στην εσκεμμένη ασάφεια του προγραμματικού και του δημόσιου λόγου του ΣΥΡΙΖΑ, στην απουσία αρχών, στόχων και οράματος, στην αναντιστοιχία των τάχα ανατρεπτικών διακηρύξεων με αυτό που θα εφαρμοστεί και με αυτό που θα παραχθεί ως αποτέλεσμα και στα “φθαρμένα ήθη” και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τα οποία “γεννώνται αι κακαί και παράνομοι πολιτείαι” (Αδ.Κοραής στο “Βεκκαρίου, περί αδικημάτων και ποινών”).
από το http://roides.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου