Η βαριά σκιά του Ανδρέα ---του Νίκου Μπίστη

Το ξεπέρασμα του γεννήτορα δεν είναι εύκολη υπόθεση, αποτελεί όμως αναγκαία προϋπόθεση για το σημερινό ΠΑΣΟΚ, αν θέλει να συμβάλει στη συγκρότηση μιας σύγχρονης μεταρρυθμιστικής κεντροαριστερής παράταξης. Οπου το βάρος θα πέφτει στον προσδιορισμό «μεταρρυθμιστική». Η συνολική, εκτός τόπου και ιστορικού χρόνου απαξίωση του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Βορίδη -που σε τελευταία ανάλυση πολιτικά ωφελεί τους αρνητές της μεταπολίτευσης- απαντήθηκε με λάθος τρόπο. Με τη συνολική, περίπου αταβιστική, υπεράσπιση μιας πολιτικής παράδοσης που σήμερα όχι μόνο δεν έχει προωθητική δύναμη, αλλά ευθέως διεκδικείται από τις αντιμεταρρυθμιστικές δυνάμεις.

Ο Καραμανλής και οι καραμανλικοί δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράσουν τον υποδόριο θαυμασμό τους, ενώ ο Τσίπρας απροκάλυπτα προσπαθεί να διεκδικήσει την πολιτική παράδοση και να μιμηθεί το ύφος του Ανδρέα, ενώ ενσωματώνει μαζικά τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς επιγόνους του. Αντιθέτως, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τόσο η δεξιά όσο και η αριστερή αντιμεταρρύθμιση στρέφονται με πάθος κατά της σοσιαλδημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής περιόδου του ΠΑΣΟΚ, της περιόδου Σημίτη.

Και όταν ο Προκόπης Παυλόπουλος -ναι, αυτός που φόρτωσε το Δημόσιο συμβασιούχους- ασχημονεί κατά του Σημίτη, τα λαλίστατα στην περίπτωση του Βορίδη στελέχη του ΠΑΣΟΚ αμήχανα σιωπούν. Οτι το ΠΑΣΟΚ του 40% ουδέποτε αισθάνθηκε «δική του» την περίοδο 1996-2004 είναι κοινό μυστικό. Μόνο που αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πλέον. Ενα μέρος του μετανάστευσε στον ΣΥΡΙΖΑ μεταφέροντας όλες τις παθογένειες της παπανδρεϊκής περιόδου. Η πρόκληση του άμεσου μέλλοντος είναι η συγκρότηση μιας μεγάλης μεταρρυθμιστικής παράταξης, μιας ευρύχωρης, εκλογικής -σε πρώτη φάση- ομπρέλας.

Ο συνεκτικός ιστός θα είναι το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, το νέο σχήμα ή θα είναι εμπροσθοβαρές ή δεν θα υπάρξει. Από το παρελθόν πρέπει να κορφολογήσει τις καλύτερες στιγμές, αλλά για να έχει νόημα ύπαρξης πρέπει να το υπερβεί αποφασιστικά, να δώσει ένα νέο αφήγημα, μια νέα προγραμματική ατζέντα. Χρειάζεται διανοητικός μόχθος, δεν μπορούμε να συνεχίζουμε επαναπαυόμενοι στα έτοιμα του παρελθόντος, ούτε του συγκριτικά καλύτερου πρόσφατου παρελθόντος της περιόδου 1996-2004. Σε κάθε περίπτωση, το σημερινό ΠΑΣΟΚ οφείλει να βγει αποφασιστικά έξω από τη βαριά σκιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Και αυτό μπορεί να γίνει με μια έντιμη και ψύχραιμη προσέγγιση που θα αξιολογήσει τη συμβολή του στην δημοκρατική εξέλιξη της χώρας αλλά και στην εμπέδωση της αντίληψης του «Τσοβόλα, δώστα όλα».

από το ethnos.gr